Het was mij opgevallen dat de meeste professoren een klacht vooral beschouwen binnen hun eigen domein, terwijl er vaak meerdere orgaansystemen aan de basis liggen van een probleem. Aangezien de geneeskunde er juist naar streeft om al deze denksystemen te integreren, vond ik mijn huisartsenstage een goede kans om te proberen een klinische differentiaaldiagnose te vormen over de specialismen en orgaansystemen heen. Mijn doel was mijn kennis te integreren door zelf een actief denkproces te doorlopen.

In de module integratieonderwijs tijdens onze opleiding kwam een patiënte met een verhoogd risico op een erfelijke borstkanker spreken. Dat was ongelooflijk interessant en de persoonlijke geschiedenis en de aanpak ervan door de huisarts, chirurg en klinisch geneticus lieten de studenten niet onaangeroerd. De getuigenis van iemand die zelf met het probleem wordt geconfronteerd, laat meer indruk na dan een theoretische PowerPointpresentatie of het leren van een hoofdstuk uit een cursus.

De organisatie van de eerstelijnszorg buiten de kantooruren is de laatste jaren erg veranderd. Zo zijn er huisartsenwachtposten bijgekomen naast de klassieke huisartsenwachtdiensten. De tevredenheid van de patiënt wordt gezien als een belangrijke parameter in de kwaliteit van die zorg. In dit literatuuronderzoek wordt nagegaan welke factoren de patiënttevredenheid in de eerstelijnszorg buiten de kantooruren beïnvloeden.

Salutogenese werd door Aaron Antonovsky in 1979 geïntroduceerd in een poging te verklaren wat mensen gezond houdt, in tegenstelling tot de klassieke zoektocht naar pathogene factoren. De positie van een persoon op het ziekte-gezondheidscontinuüm wordt bepaald aan de hand van het 'sense of coherence' (SOC)- concept. Deze SOC omvat drie dimensies (coping, ziekte-inzicht en zingeving) en kan met gevalideerde vragenlijsten gemeten worden. Gezien het toenemend aantal chronische patiënten is het belangrijk om te investeren in een dergelijke holistische aanpak en aandacht te hebben voor...

Volgens dit onderzoek in vier geselecteerde Anderlechtse praktijken stelt 12% van de geïdentificeerde patiënten een huisartsbezoek uit omwille van financiële redenen. Onderliggende redenen hadden betrekking op de ernst van de aandoening, de kennis van financiële regelingen, de bespreekbaarheid van het probleem en het tijdstip van de maand. De patiënten gaven zelf twee soorten oplossingen aan. Ten eerste ging het om strategieën die zij zelf konden toepassen, ten tweede suggereerden ze mogelijke pistes om het zorgsysteem toegankelijker te maken.

Een op de vijf personen met een handicap leeft in armoede en een op de vier ervaart een financiële barrière tot de gezondheidszorg. Een hoge zelfredzaamheid en werkloosheid blijken hierin belangrijke factoren. In toekomstig onderzoek zou de focus niet enkel gericht moeten zijn op de oorzaken van de huidige precaire situatie van personen met een handicap, maar ook op preventieve oplossingen voor armoede en verminderde financiële toegang tot gezondheidszorg. Er is vooral behoefte aan onderzoek naar maatregelen die het uitstellen van medische hulp verminderen.

Doel van de discussieparagraaf is om de lezer een kort overzicht te geven van de voornaamste bevindingen van het onderzoek en deze in hun context te plaatsen door ze te vergelijken met de resultaten van eerder onderzoek. Ook worden de implicaties van de bevindingen voor toekomstig onderzoek en voor de praktijk hier besproken, en de eventuele beperkingen van de gebruikte onderzoeksopzet.

Wat je moet weten Weergave van de resultaten In de resultatenparagraaf van een artikel wordt een heldere, beknopte en objectieve beschrijving gegeven van de bevindingen van je onderzoek. Deze wordt grotendeels in de verleden tijd geschreven. De bevindingen worden gepresenteerd zonder interpretatie, want die hoort alleen thuis in de discussie. De resultatenparagraaf is een beetje de tegenhanger van de methodenparagraaf: voor elke gebruikte methode (wat je hebt gedaan) moet een daaruit voortvloeiend resultaat worden vermeld (wat je hebt gevonden), en omgekeerd. Een veelgebruikte volgorde van de...

Val- en fractuurpreventie in de huisartsenpraktijk is een complexe problematiek. Het detecteren van personen met een verhoogd risico op vallen, het bepalen van de onderliggende oorzakelijke factoren en het zoeken van oplossingen in samenspraak met de patiënt en zijn omgeving kan enkel multidisciplinair gebeuren en vergt samenwerking binnen de eerste en zo nodig met de tweede lijn.

De vaccinatiegraad is de meest gebruikte indicator om vaccinatieprogramma’s te beoordelen. Wanneer administratieve gegevens over het aantal toegediende dosissen van de vaccins per doelgroep niet beschikbaar zijn, kan de vaccinatiegraad opgevolgd worden via periodiek (elke 3 tot 5 jaar) uitgevoerde surveys in de bevolking (i.e. vaccinatiegraadstudie), zoals in Vlaanderen gebeurt sinds 1999.