Het begrip ‘alternatieve geneeswijze’ is geboren vooraleer het tijdperk van de Evidence Based Medicine (EBM) was aangebroken (1996). In de pre-EBM-tijden bepaalde de Commissie voor humane geneesmiddelen (professoren) welke geneeswijzen in het therapeutische arsenaal terechtkwamen.

Ondanks de moeizame start van het Vitalinkmedicatieschema kan het delen van medicatiegegevens levensbelangrijk zijn voor de patiënt. Een recente nota, opgesteld door Domus Medica en andere zorggroepen, wil duidelijkheid brengen in de taakverdeling tussen de betrokken zorgverleners en juridische implicaties.

Op 23 oktober 2018 organiseerde het departement volksgezondheid van het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen een internationaal symposium over basisgezondheidszorg in Noord en Zuid. Hoever staan we nu, veertig jaar na de eerste ambitieuze verklaring over basisgezondheidszorg in Alma-Ata?

Een lokaal gezondheidsbeleid is vrij nieuw in Vlaanderen, in tegenstelling tot bijvoorbeeld in Groot-Brittannië. Nochtans kunnen de lokale besturen het verschil maken door een goede en bereikbare basisgezondheidszorg op een duurzame manier te verankeren in de gemeenschap.

Wat als een transmigrant dringende medische hulpverlening nodig heeft? Mag de huisarts vanuit zijn eigen visie handelen voor deze individuele patiënt, of moet hij rekening houden met een breder maatschappelijk draagvlak, dat mogelijk beperkingen oplegt?

De organisatie van een wachtpost wijkt op vele vlakken af van een doorsnee organisatie. Zo is er weinig of geen hiërarchie en zien medewerkers elkaar zelden. Wat is belangrijk om deze organisatie te doen slagen?

Welke noden hebben ouders bij de ondersteuning van hun suïcidaal kind? Het Kenniscentrum Hoger Instituut voor Gezinswetenschappen – Odisee zocht het antwoord op deze vraag en ontwikkelde op basis van de bevindingen de website ‘Help! Mijn kind denkt aan zelfmoord’.

Met de toenemende internationale spanningen is de inzet van kernwapens opnieuw actueel. Al in de jaren ’80 zetten artsen zich in om de bevolking bewust te maken van de rampzalige gevolgen hiervan. Jef De Loof was toen één van de grote bezielers van de Medische Werkgroep tegen Atoomwapens, later omgedoopt tot Artsen voor Vrede.

Er zijn meer doorverwijzingen naar de diëtist, maar er zijn nog knelpunten. Vaak schort er wat aan de communicatie tussen diëtist en huisarts. Hoe kan het beter?

Waar ligt de grens tussen ongemanierd en agressief gedrag? Wanneer wordt het voor de arts bedreigend? En is dit voor iedere arts hetzelfde? Doelmatige preventie en interventie zal met deze verschillen rekening houden.