Om de kwaliteit van de gezondheidszorg te bevorderen worden er voor de huisartsengeneeskundige praktijk steeds meer aanbevelingen of richtlijnen opgesteld. Welke houding hebben huisartsen tegenover dergelijke aanbevelingen? Zijn zij van oordeel dat die daadwerkelijk bijdragen tot een betere klinische zorg? Uit dit enquêteonderzoek onder 209 Vlaamse huisartsen blijkt dat de meeste huisartsen wel positief staan tegenover de aanbevelingen. De helft van de ondervraagde artsen stelt zich echter vragen bij de impact van deze richtlijnen op de verbetering van de zorg.

Vaginale klachten vormen één van de meest frequente problemen in de dagelijkse huisartsenpraktijk. Ze komen voor met een frequentie van ongeveer 29 gevallen per 1.000 vrouwen. In een gemiddelde praktijk ziet een huisarts een- à tweemaal per week een vrouw met vaginale klachten. Bij ongeveer twee derde van alle vaginale klachten is een vaginitis of vaginose de oorzaak. Een waaier van andere aandoeningen kan een rol spelen in het ontstaan van vaginale klachten bij het overige één derde.

Resultaten van wetenschappelijk onderzoek vormen een belangrijke pijler voor het opstellen van aanbevelingen voor goede medische praktijk. Volgens de principes van de 'evidence-based medicine' moeten beslissingen in de aanbevelingen worden genomen op basis van het beste beschikbare bewijsmateriaal. Niet alle 'evidence' is in kwaliteit en in vorm identiek.

Acne vulgaris is een aandoening van de ‘pilosebaceous unit’ of van de talgklierfollikel. Deze vindt men vooral in het gelaat en in mindere mate ter hoogte van het bovenste deel van de thorax en de armen.

Een gouden standaard om de verschillende luchtwegeninfecties van elkaar te onderscheiden bestaat niet. Door die onzekerheid verkiezen huisartsen soms om antibiotica voor te schrijven in gevallen waar dat eigenlijk niet nodig blijkt te zijn. Ook de verwachtingen van de patiënt en het niet willen verliezen van patiënten spelen een rol om toch antibiotica voor te schrijven. Dit kwalitatief onderzoek onder focusgroepen gaat na welke determinanten huisartsen hanteren bij hun diagnostische beslissing en behandeling van hoestklachten bij volwassen patiënten.

Samen met pediaters komen huisartsen het meest in aanraking met griep van alle gezondheidswerkers. Dikwijls worden ze besmet met het influenzavirus zonder dat ze last hebben van de symptomen. Zelfs als huisartsen koorts maken en respiratoire klachten hebben, stoppen ze zelden hun praktijkvoering. In beide gevallen zijn ze een bron van infectie voor hun patiënten. Uit een telefoonenquête in 1999 blijkt dat 34% van de tweehonderd betrokken huisartsen zich echter niet tegen griep laat vaccineren, vooral omdat ze denken geen risico te lopen. Leeftijd en geslacht hadden geen invloed op het...

Het Münchhausen-by-proxy-syndroom is een zeldzame maar ernstige vorm van kindermishandeling met een belangrijke morbiditeit en mortaliteit. Toch is dit syndroom weinig gekend en wordt het vaak door (huis)artsen gemist. De zeldzaamheid van dit syndroom en de verschillende vormen waarin het zich kan voordoen, bemoeilijken de diagnose. De huisarts heeft nochtans een belangrijke rol in het herkennen van dit syndroom en het signaleren hiervan aan het vertrouwenscentrum of de kinderarts. Hiervoor moet hij wel bedacht zijn op een aantal alarmsignalen bij het kind en bij de moeder, die meestal de...

Evidence based medicine wordt een standaard voor de goede klinische praktijkvoering. Hoewel de huisartsgeneeskunde niet aan deze evolutie kan ontsnappen, is het zo dat huisartsen in een specifiek gezondheidskader werken. Zij worden frequenter geconfronteerd met ziektebeelden dan met ziekten en krijgen vaker klachten op de raadpleging te horen dan duidelijk gedefinieerde symptomen. De vraag rijst dan ook of het klinisch beleid van de huisarts wel kan worden vergeleken met de aanpak op de tweede lijn. Zijn de evidence based klinische aanbevelingen wel geschikt voor dagelijks gebruik in de...

De enkelelistorsie omvat zowel het in- als eversietrauma van de enkel. Het betreft een laesie van de capsuloligamentaire structuren aan de laterale of mediale zijde van het bovenste spronggewricht.

Artsen hebben twee- tot tienmaal meer kans om besmet te geraken met het hepatitis B-virus dan de algemene bevolking, vooral door prikaccidenten in de praktijk. Het is dus van groot belang dat artsen zich laten vaccineren tegen hepatitis B, ook al om hun patiënten niet te besmetten. In een onderzoek bij tweehonderd Vlaamse huisartsen bleek een kwart nog niet te zijn ingeënt. Vooral oudere en solowerkende huisartsen zijn wat nalatig of zien het belang van de vaccinatie niet in. Om deze groep alsnog te motiveren zich te laten vaccineren, kunnen kleinschalige campagnes in LOK-groepen of...