Minder plechtig: wil je de wereld veranderen, begin dan bij jezelf als je in deze tijd huisarts bent en de groeiende complexiteit van de georganiseerde huisartsenwereld met enig onbehagen observeert.

Ditmaal gelukkig geen leerboek, geen navorming, wel een reeks opstellen over de realia en de actualiteit van het huisarts-zijn, niet over de inhoud maar over de vorm. Dit boek is een Nederlands-Vlaamse coproduktie en het heeft er de kwaliteiten en de gebreken van.

... wordt het begrip kwaliteit op zeer verschillende manieren gebruikt. Hoewel het woord «kwaliteit» de indruk wekt dat het iets goeds betreft, is het in feite toch een neutraal woord. Kwaliteit betekent letterlijk «gesteldheid, hoedanigheid, aard of eigenschap van een ding of persoon».

Ik vermoed dat de argeloze modale lezer, die in dit HANU-nummer eerst naar de voorgestelde casus grijpt, een element van zijn culture shock incasseert.

Geen enkel fenomeen heeft in de laatste decennia zulk divers en uitgebreid deel van de collectieve aandacht voor zich opgeëist als de AlDS-pandemie.

De viering van het jubileum vijfentwintig jaar WVVH zit er op.

Deze ietwat pompeuze titel ontleen ik aan de onderwerpen voor dissertatie waarmee onze opvoeders ons, retoricastudenten, in illo tempore opzadelden.

Ik had mij voorgenomen mijn prerogatieven volop op te eisen en mijn editoriaalpagina in HANU te gebruiken om mij af te zetten tegen de recente tendens om de huisartsgeneeskunde het epitheton (ornans?) «ambachtelijk» mee te geven.

Televisie is voor mij niet meer dan een slaapmutsje. Toch is de titel Face à la presse om een of andere reden in mijn achterhoofd blijven hangen.

Onze bevolking vergrijst. Al wie bij de gezondheids- en welzijnszorg betrokken is, spitste tijdig de oren toen de grijze golf lang van tevoren aangekondigd werd, en men bereidde zich voor op alle eventualiteiten van deze nieuwe demografische situatie.