Nieuwe technieken binnen de geneeskunde vragen uiteraard de aandacht van de huisarts. Zo ook TAPING. Is deze techniek bruikbaar in het algemeen of blijft ze enkel beperkt tot sportmasseurs, fysioterapeuten, sportartsen?

Nu de publikatie van het ministerieel besluit tot vaststelling van de kriteria voor opleiding en erkenning van huisartsen (cfr. HANU '82/10 p. 596) sinds enkele maanden achter de rug ligt, lijkt het ons zinvol hier in een editoriaal eens op terug te komen. Wat wij vooral willen nagaan is enerzijds wat de betekenis hiervan is voor de H.A. geneeskunde in Vlaanderen en anderzijds wat de betrokkenheid van de W. V. V.H. bij dit hele gebeuren is.

«Thuisgezondheidszorg» kent veel mooie omschrijvingen. Ik zou het echter simpelweg als volgt willen formuleren: T.G.Z. is de gezondheidszorg die de patiënt wenst aan huis te ontvangen.

De koning is dood! Leve de koning! Inderdaad, het oude systeem van kredieturen dat een tiental jaren gefunktioneerd heeft, loopt af op 30 juni ’84 (cfr. tekst ministerieel besluit HANU 1982/10 p. 396).

Sinds één jaar tracht de VZW H.A.M. (Huisartsenvereniging Maasmechelen) in samenwerking met de lokale gynekologen, gebruik te maken van het zwangerschapsdossier zoals door de WVVH werd voorgesteld.

Deze kommentaar plaats ik in een driedubbel perspektief.

De jongste jaren is veel energie gestoken in het stimuleren van de TGZ-gedachte. Even terugblikken en bezinnen is dan wel eens op zijn plaats.

De vele nieuwe ontdekkingen, de gesofistikeerde apparatuur, het moeizaam, maar voortgaande decoderen van de fundamentele processen die ons ingewikkeld biologisch funktioneren bepalen, het zijn vaststellingen die ons regelmatig een gevoel van tevredenheid geven. Elke ziekte die kan behandeld, elk symptoom dat kan onderdrukt worden, maakt ons blij. De gestadige vooruitgang van de geneeskundige wetenschap is reëel.

De statutaire ledenvergadering van de WVVH zit er weer eens op. Is het eigenlijk niet verwonderlijk dat we tot dit jaar moesten wachten om het onderwerp «samenwerking HA-specialist» aan bod te horen komen? Dat was sinds Huisarts ’70 praktisch niet meer gebeurd.

Wie over onvoldoende gegevens beschikt, heeft meestal de neiging de problemen te vereenvoudigen. Dit geeft niet alleen aanleiding tot het innemen van onjuiste standpunten, maar, eigenaardig genoeg, ook tot vérreikende, ongenuanceerde besluiten en absolute uitspraken.