Menu

“Het is alweer een tijdje geleden”, glimlacht ze. “Ik ben nog even langs de hoeve gereden vandaag, toen ik van bij mijn moeder kwam.” Ze pinkt een traantje weg, terwijl ze zich, in haar eigen stijl, gracieus op de stoel vlijt.

Het Zeepreventorium is een residentieel revalidatiecentrum waar kinderen en jongeren verblijven van zondagavond tot vrijdagnamiddag. Het gescheiden worden van ouders en gezin is voor velen een moeilijke stap. Zo ook voor Jonas. Jonas leek vooraf gemotiveerd om te komen maar zodra de eerste week van start ging, sloeg de heimwee toe en wilde hij terug naar huis.

Cis is nu tien jaar oud en door zijn congenitale adrenale hyperplasie, een genetisch recessieve aandoening, maakt de bijnierschors te weinig cortisol aan. Kon de diagnose vroeger worden gesteld? En hoe moet het nu verder?

Yassin is mijn 32ste patiënt die dag. De voorbije weken zag ik hem vaker dan me lief was (alles is relatief in de gevangenis…). Meestal consulteerde hij met een verschrikkelijke (uiterste onmogelijk te objectiveren) pijnklacht waarmee hij rechtvaardigde opnieuw een verhoging van zijn dagelijkse dosissen tramadol op te eisen. De ene keer vriendelijk en manipulatief. Een andere keer werd er al eens gescholden in een Arabisch dialect, waarbij ik enkel zeer gevoelsreflectief kon hummen en hem vriendelijk naar de deur begeleiden als er (weeral) geen einde aan kwam.

Esther, een vrouw van rond de 35 jaar, komt op dieetraadpleging. Ze heeft al maanden last van haar darmen: diarree, afgewisseld met obstipatie en krampen in de buik. Ze is ten einde raad en ook moedeloos. Ze durft zich niet meer in het zwembad vertonen, omdat ze eruit ziet alsof ze zwanger is.

“Het is een beetje delicaat”, zegt hij, terwijl hij van links naar rechts op zijn stoel schuifelt. Julien is 38 jaar. Als venten van die leeftijd schuifelen op hun stoel, dat weet ik wat er komt. Al ben ik altijd beducht voor vooringenomenheid. Want Altijd Navragen, Nooit Aannemen (ANNA), weet je wel. Maar het is van dat, “zijn Julien” werkt een beetje slecht. Met zijn vorige partner wilde het al af en toe niet lukken en in de overgangsfase tussen twee relaties had hij een onenightstand waarbij ook wat erectiedysforie was.

Het Zeepreventorium is een residentieel, pediatrisch revalidatiecentrum waar onder andere kinderen met obesitas multidisciplinair begeleid worden. Ze verblijven er in kleine leefgroepen en elke leefgroep heeft zijn eigen multidisciplinair team. Door die nauwe samenwerking leer je de kinderen en jongeren snel beter kennen. Ook als arts zie je hen frequenter op consultatie dan in de gewone huisartsenpraktijk. Zelfs diegenen die het medisch gezien heel goed doen en weinig klachten hebben, kom je regelmatig al eens tegen in de wandelgangen.

Herhaling is de moeder van de studie of om het intellectueel niveau op te krikken: ‘repetitio est mater studiorum’. Maar in onze praktijk willen we vooral ‘dapper’ zijn, dat betekent: niet te veel doen, ook niet te weinig, niet arrogant overkomen en niet laf handelen.

Twee geuren die elke huisarts onmiskenbaar herkent: de geur van overmatig zweet en de geur van urine. In een leefgroep van twintig tieners, zoals in het Zeepreventorium, is die eerste in overmaat aanwezig.

Although the names Jesus and Mary might evoke native and scenic thoughts, the reality is far from it. Jesus was not born in Bethlehem but in a small town in the Portuguese Mountains, Oliveira do Hospital, a name that was foreseeing his lifecycle.