Het afspraaksysteem — in mijn praktijk in de vijfde jaargang — heeft inderdaad ontelbare malen deze opmerking uitgelokt bij mijn patiënten. Zelf ben ik erg tevreden over deze gelukkige inval, en hoewel ik als huisarts op de boerenbuiten akteer, heeft de overgrote meerderheid van de patiënten sofort het komfort en de efficiëntie van deze nieuwe regeling weten te waarderen.

De volgende casuïstiek illustreert het grillige verloop en de zeer wisselende achtergrond van psychosomatische klachten. Op een maandagmiddag in september wil ik wat papier van de kamervloer oppakken. Als ik weer overeind wil komen krijg ik pijn in mijn rug en blijf in scheve houding staan. Ik sleep me naar bed. Ik vloek inwendig : «Ik heb het weer» en « dat het weer zover heeft moeten komen ».

Om de adolescentie te situeren is het nodig even de vorige periode in de psycho-seksuele ontwikkeling te bekijken : de puberteit.

In het Belgisch bedrijf bedraagt de totale jaarlijkse afwezigheid der werknemers 57 %.

Een hypertrofisch frenulum van de bovenlip veroorzaakt een abnormale gaping tussen de twee bovenste centrale snijtanden. Dergelijk frenulum moet geëxciseerd worden. Een eenvoudige incisie is ontoereikend. Een Z-plastie onder algemeen verdoving is noodzakelijk.

Het probleem van de zelfmoord heeft ernstige vorm aangenomen. Het feit dat we momenteel veel patiënten na een zelfmoordpoging weer terug in het leven kunnen halen, is slechts tot op zekere hoogte een oplossing. Het brengt immers de vele problemen van verdere opvang en begeleiding met zich mee. De huisartsen worden meer en meer met dit probleem gekonfronteerd.

Al vroeger dan de oorspronkelijke Olympische Spelen in Griekenland werd reeds aan sport gedaan. Vooral vechtsporten stonden in het teken van de belangstelling. Er was toen natuurlijk nog geen sprake van medische sportkeuring, wel van regelmatige training.

De bespreking van dit hoofdstuk uit de praktijkuitoefening door de huisarts noopt ons duidelijk de indikaties voor de wondhechtingen te stellen en daarnaast de voorwaarden waaraan het materiaal moet beantwoorden.

Pijn is een alarmsymptoom. En dat zowel in de richting arts, als in de richting patiënt.

— Hoe kijken de geneesheren, vanuit hun praktijk in de gezondheidszorg tegen de gekregen opleiding aan ? — Wat zijn de reacties en de inzichten bij de huisartsen ? Ik wil graag eerst mijn opgave scherp omgrenzen. Binnen het breed gestelde kader beperk ik me tot een zo konkreet mogelijk antwoord op volgende twee vragen : 1. Hoe kijken wij als huisartsen tegen de gekregen opleiding aan ? 2. Hoe gaan wij reageren en op basis van welke inzichten ?