Hartfalen is een belangrijke en veelvoorkomende diagnose in de huisartsenpraktijk die vaak te weinig of te laat vastgesteld wordt. Een uitgebreide diagnostische audit in het EMD, er snel genoeg aan denken, natriuretische peptiden inzetten bij de diagnose en tijdig verwijzen voor een echocardiografie, zijn belangrijke aandachtspunten om het diagnostisch proces te verbeteren.

Eens de diagnose gesteld is, is gecodeerde registratie in het EMD cruciaal, naast patiënteneducatie. Bij patiënten met een gedaalde ejectiefractie moet de hartfalenmedicatie opgedreven worden tot de maximaal getolereerde dosis en moet jaarlijks de ijzerstatus gecontroleerd worden. Verwijzing is noodzakelijk indien zij symptomatisch blijven onder tri-therapie. Nauwe opvolging na ontslag uit het ziekenhuis heeft een grote impact, net zoals tijdig starten met vroegtijdige zorgplanning.