Uit een onderzoek, verricht door het Wit-Gele Kruis in 1982, blijkt dat haar thuisverpleging vooral op ouderen gericht is: slechts een kleine 4 % van de bezochte mensen zijn jonger dan twintig jaar. Jongeren worden soms wel naar het Wit-Gele Kruis doorverwezen voor dringende hulp bij een spoedig herstel of een maximaal herwinnen van de zelfstandigheid. Frequenter echter dan de vraag naar technischverpleegkundige zorgen is het contact van de thuisverpleegkunde met de jongere; tijdens haar bezoek aan de gezinnen verneemt ze immers veel over het gedrag van de kinderen. De hulpverlening is dan een...

In Vlaanderen studeren meer dan 100.000 jonge mensen aan universiteiten of hogescholen. Wanneer ze achttien jaar oud zijn, verlaten ze hun vertrouwde omgeving om gedurende drie tot zeven jaar te studeren, te wonen en te leven in de stad waar het onderwijs gegeven wordt. Studenten zijn jonge mensen: men mag dus verwachten dat de meesten over een goede gezondheid beschikken. Toch zijn er specifieke gezondheidsproblemen, eigen aan hun adolescent- en student-zijn.

Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar sinds 1 september is het dan toch zover : de vernieuwing van de schoolgezondheidszorg is eindelijk een officieel feit geworden, nadat er jaren over vergaderd en al even lang rond geëxperimenteerd is geworden. De centra, waarvan vorig schooljaar tenminste één equipe het experimentele programma al uitvoerde, moeten vanaf 1 september 1985 volledig volgens de nieuwe regels werken. De overige centra volgen voorlopig nog de vroegere manier van werken, maar ze moeten tegen 1 september 1986 klaar staan voor de omschakeling.

In het kader van GVO-programma's zijn de adolescenten nagenoeg de enige doelgroep die — door hun specifieke kenmerken — zelf mee de strategie bepalen waarmee ze aangepakt zullen worden. Met GVO (gezondheidsvoorlichting en -opvoeding) bedoelen we het geheel van methoden en middelen om informatie te geven, om inzicht te verwerven en om de factoren die de gezondheid bedreigen, te leren hanteren.

De effecten van het milieu op de adolescent: een te complexe problematiek om snel even exhaustief te behandelen. Bovendien zijn er evenveel vormen van adolescentenproblemen als er adolescenten zijn... Het kan dus niet anders dan een algemene benadering worden. Veralgemeningen zijn evenwel steeds abstracties, die in de realiteit dus niet bestaan. Deze relativering niet toelaten — omdat ze ervaren wordt als onzekerheid of onveiligheid — maakt het werken met mensen onmogelijk; het is overigens op zich al een van de oorzaken die aan de basis liggen van heel wat problemen met jongeren, zowel op...

In het volwassen worden van jonge mensen is het leren omgaan met seksualiteit en het opbouwen van relaties een belangrijke opdracht. Dit emotionele gebeuren is zo complex dat het moeilijk lijkt een technische materie als anticonceptie erin te integreren. Het spontane, niet berekende kan in de ogen van veel jongeren niet zo goed samengaan met koele redeneringen over: wanneer kunnen we veilig vrijen? Veilige anticonceptie heeft als doel de partners in staat te stellen zonder angst voor een ongewenste zwangerschap hun relatie spontaan en volledig te beleven. Zo krijgt de relatie de tijd om open...

Dit artikel wil een ruimer kader schetsen voor en een inleiding zijn op de problematiek van de adolescent in de gezondheidszorg. Deze bijdrage valt uiteen in een viertal delen. Allereerst wordt een situering en definiëring gegeven van de adolescentie. Vervolgens gaan we in op de specifieke mortaliteit en morbiditeit van deze leeftijdsgroep. In een derde deel wordt het bestaande hulpverleningsaanbod voor jongeren belicht. In het laatste deel richten we ons tot de huisarts met een overzicht van de problemen van adolescenten waarmee de huisarts in zijn spreekuur geconfronteerd wordt.

Seksueel overdraagbare aandoeningen zijn een belangrijk medisch probleem bij adolescenten. Een aandachtige huisarts kan vaak de problemen herkennen of opsporen voor er complicaties optreden. Vooral het vaak toevallige seksuele contact dat jongeren met elkaar hebben, is hierbij een storende factor. Het is daarom bovendien belangrijk de partner te betrekken bij de behandeling van een patiënt(e).

Op 15 juni 1985 had in Mechelen het symposium De Adolescent in de Eerste Lijn plaats. Het werd georganiseerd door de Kontaktgroep Eerste Lijn, een werkgroep opgericht door het Vlaams Huisartsen Instituut.

De oude nomenclatuur heeft haar tijd gehad. Het volgende ambtelijke jargon uit een der onderdelen van het Medico-Mutualistisch Akkoord van 20 januari 1986 heeft het erover: «De Nationale Commissie Geneesheren-Ziekenfondsen zal in 1986, ten gepasten tijde, opdat ze eventueel in werking kunnen treden in 1987, voorstellen klaarmaken betreffende de functie, de definitie en de noden van de algemene geneeskunde, door met name adviezen die voor 1.7.1986 door de Technisch Geneeskundige Raad aangaande de nomenclatuur zijn aangebracht, in aanmerking te nemen.»