De introductie van nieuwe orale anticoagulantia of NOAC’s presenteerde zich in onze praktijk met twee incidenten. De opstart van de medicatie gebeurde telkens in het ziekenhuis. Een bejaarde patiënte deed na een val een vrij uitgebreide bloeding met nood aan een transfusie als gevolg.

Mobile health is de ‘missing link’ in geïntegreerde zorg en welzijnszorg. Zorg verschuift hierdoor van residentieel naar ambulant en op langere termijn naar de individuele thuisomgeving. Toch is er nog weerstand.

De resultaten van de waardevolle Vlaamse studie naar sneltesten in dit tijdschrift zijn opvallend (zie blz. 196). Het beperkte actuele gebruik staat in schril contrast met de grote behoefte aan nieuwe point of care (POC)-testen in de praktijk, althans opgetekend door (een selectie van) huisartsen die de moeite hebben genomen hiertoe een vragenlijst in te vullen.

Elke dag start ik met het inlezen van nieuwe data in het EMD (labo, technische onderzoeken, preventieve onderzoeken, brieven van specialisten,...). Dit vraagt slechts een geringe inspanning. Enkele drukken op de juiste knoppen en alles zit op zijn plaats.

Almaar meer objecten worden aan het internet gekoppeld. Deze evolutie, die omschreven wordt als ‘Internet of Things’ of het ‘internet der dingen’, opent mogelijkheden voor de medische sector. Dit artikel maakt enkele kritische aantekeningen bij die technologie in de huisartsenpraktijk.

Eén van de meest opvallende evoluties van de laatste decennia is het fenomeen van het roken. Roken was eerst een algemeen maatschappelijk, wijdverbreid (in alle ruimten, openbaar, auto, kinderen of geen kinderen aanwezig,…) en zelfs redelijk onbewust aanvaard gegeven, dat in enkele decennia is geëvolueerd tot een stigma dat heel wat rokers ervaren als ze steeds naar de buitenlucht worden verwezen om een sigaretje te roken.

Op 9 december 2014 lanceerden de Vlaamse professoren Huisartsgeneeskunde ‘Together we change’, een document dat de ambitie heeft om de conceptuele basis te zijn voor een overleg met alle actoren in de eerste lijn, in de brede gezondheids- en welzijnszorg en het beleid, met het oog op actie en verandering. Het document wordt door Domus Medica als basis voor gesprek gezien.

Een sociaal rechtvaardige keuze? Het debat over de wijze van betaling in de gezondheidszorg is volop aan de gang. De wijkgezondheidscentra hebben al meer dan dertig jaar ervaring met het forfaitaire betalingssysteem. Hoe is dit systeem intussen geëvolueerd en welke mogelijkheden biedt het voor toekomstige eerstelijnsteams?

Deel 3: Samen staan we sterk In dit derde deel van de reeks rond vijftig jaar verantwoorde huisartsgeneeskunde komt de actualiteit nog wat dichterbij. De idee 'van samen staan we sterk' leek steeds meer door te sijpelen bij de artsen. In 2006 kwam er een einde aan de heterogeniteit in de huisartsenvertegenwoordiging en ontstond Domus Medica, de grootste huisartsenvereniging in Vlaanderen en Brussel.

Over het forfaitair werken is het laatste woord nog niet gezegd. Sommige praktijkvormen, zoals de wijkgezondheidscentra en praktijken van Geneeskunde voor het Volk, zijn hiervan overtuigd maar is deze regeling ook op andere praktijkvormen toepasbaar?