Op het spreekuur komt Ann met de melding dat haar hoofd zo vol to-do’s zit. “Ik ben mezelf niet meer”, bekent ze. Ik bedenk: nog maar eens iemand die zich van het werk vervreemd voelt.

Het verhaal van de LEIFartsen Frank Heyvaert en Pat Wyffels beschrijft een conflict met de directeur van een woonzorgcentrum over een euthanasieaanvraag van een bewoner. Het staat buiten kijf dat de bewoner/patiënt niet de dupe mag worden van een dispuut tussen behandelende artsen en directie. Een euthanasieaanvraag bij ondraaglijk lijden is een recht dat niet mag worden ontzegd door het hoofd van een instelling. Toch roept het hele verhaal vragen op over hoe het beslissingsproces verlopen is.

Hepatitis-E virus (HEV) is een RNAvirus, waarvan de genotypes 1, 2, 3, 4 en 7 ook mensen kunnen infecteren. Jaarlijks gebeurt dat wereldwijd bij zo’n 20 miljoen personen; op het einde van het leven blijkt 1 op 8 van de wereldpopulatie ooit geïnfecteerd te zijn door HEV.

U hebt wellicht ook al eens pijn gevoeld waar u geen blijf mee wist. Pijn mag dan een alarmsignaal zijn dat om onderzoek vraagt, het voelen van de pijn houdt toch wat anders in. Pijn is een zintuigelijke ervaring maar niet actief en gericht zoals bij kijken of horen. Ze is het passief ondergaan van een teveel dat we zo gauw mogelijk weg willen. Lukt dat niet, dan belet toenemende pijn ons te concentreren op onze dagelijkse bezigheden.

Sinds het omwoelen van de grond voor de Oosterweelwerken op Linkeroever in Antwerpen, is PFAS nog steeds in het nieuws en misschien zelfs in de omgeving van jouw huisartsenpraktijk. Dat kun je nagaan via een gedetailleerde kaart die Karl Vrancken, PFAS-opdrachthouder van de Vlaamse overheid, opstelde.

Als een hypomane patiënt vol verve meedeelt dat hij zich nog nooit zo gelukkig heeft gevoeld, dan voelt u algauw dat wat gezegd wordt, niet overeenkomt met uw indruk. Iets gelijkaardigs ervoer ik bij een man die altijd grappend binnenkwam maar telkens een droevige indruk gaf, hoewel ik dat niet kon afleiden uit wat hij mij vertelde. Tot de psychiater zijn toestand typeerde als een ‘smiling depression’: dat was het inderdaad!

In het artikel van Annelies Colliers op blz. 228 las ik voor het eerst de term ‘dysbiose’. Even proeven van het woord: het heeft iets met leven te maken, maar niet in de goede richting. En dat klopt. Het microbiële leven op de borst en in de melkklieren van een zogende vrouw is een subtiele balans van micro-organismen. Een soort eubiose van een biodivers spectrum van oerleven (schimmels, gisten, bacteriën en virussen) en dat net op een plek waar zogende baby’s hun eerste voeding halen. Het proeft rozig romantisch.

Een huisarts zei me onlangs dat hij een therapie met ChatGPT had opgezocht. Ook een specialist vertelde trots op een receptie dat hij ChatGPT gebruikte om snel antwoord te krijgen op diagnostische en therapeutische vragen. Maar is deze werkwijze wel te vertrouwen?

In de ene wachtkring wordt de haio steevast met de praktijkopleider ingepland, terwijl dit op andere plaatsen niet gebruikelijk is. De haio is dan voor directe supervisie afhankelijk van de goodwill en de expertise van een collega-wachtarts. En tijdens een nachtdienst is de haio altijd alleen op de wachtpost, met enkel telefonische supervisie.

In haar wekelijkse column in de BMJ vertelt de Londense huisarts Helen Salisbury dat zij geen tijd meer heeft om medische tijdschriften te lezen, maar tijdens het werk wel dankbaar gebruikmaakt van het internet voor noodzakelijke informatie ‘on the spot’. Daarnaast volgt ze een jaarlijkse updatecursus om de blinde vlekken in haar kennis en vaardigheden te leren kennen. In een tijdsspanne van vijf uur komen de belangrijkste wijzigingen aan bod in de richtlijnen van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE).