Tijdens mijn laatste wachtdienst kwamen mij weer een aantal verhalen ter ore, waarvan ik danig schrok.

Reeds meer dan twee decennia lang dringen de meeste artsenorganisaties er in ons land bij het beleid op aan om een numerus clausus voor geneesheren (M/V) in te voeren. En nu is het zover, de regeringsleden hebben voorstellen klaar. We mogen aannemen dat het hoofdmotief bij een dergelijke beslissing de zorg is voor het behoud of een verbetering van de kwaliteit van de gezondheidszorg. In de huidige situatie wordt algemeen gesteld dat het grote aantal artsen zonder of met weinig werk, en de collega's die vrezen binnen afzienbare tijd in een dergelijke situatie terecht te komen een bedreiging...

De hevige polemiek naar aanleiding van het geval “dr. P.” in diverse media kan worden vergeleken met felle persdebatten die steevast ontstaan wanneer twijfel rijst omtrent de gezondheid van een rechterlijke beslissing.

Waarvoor kan en mag ik mij tot mijn huisarts wenden?

Tijdens de 10de referatendag van het VHI heb ik met volle teugen genoten van de voordracht die collega Jo Lebeer (UIA) hield onder de titel “De stethoscoop gericht op het leven ".

Een decennium geleden werd bij Koninklijk Besluit het Rust- en Verzorgingstehuis (RVT) gecreëerd. Voorheen verzorgden de huisartsen hun bejaarde patiënten, die niet meer in het eigen thuismilieu konden verblijven, in een rustoord, soms ook hospice genoemd. Dit waren gemeenschapshuizen of homes die door OCMW’s, kloostergemeenschappen of andere privaat instellingen werden uitgebaat en bestuurd. Deze organisatie was nogal vrijblijvend en weinig gereglementeerd. De personen die er verbleven, betaalden zo zij dit konden, een redelijke prijs, en zij die onvermogend waren, kregen steun van de OCMW's.

Beste Jef, Uw commentaar in Huisarts Nu van 5 mei 1992 verrast mij in zekere mate.

In het begin van de maand juni heb ik zelf op een dure escapade getracteerd: half mei was ik het allemaal wat beu.

Ruim 10 jaar geleden zag in de WVVH de "Contactgroep Eerstelijn” het levenslicht onder voorzitterschap van J. De Loof toenmalig voorzitter van het Vlaams Huisartsen Instituut (VHI). Dat er nu een heus eerstelijnsoverlegorgaan beslaat (VELO), met zijn zetel in het prestigieuze Markiesgebouw van de Vlaamse Gemeenschap, onder leiding van diezelfde J. De Loof is vooral te danken aan het loopgraven werk van de voorbije 10 jaar. Eens per maand vergadert hier een werkgroep van verpleegkundigen, huisartsen, kinesisten, apothekers, tandartsen, maatschappelijk werkers en anderen, en is het...

Naar aanleiding van het Ministerieel Besluit van januari 1992, en omwille van sporadische reacties vanwege sommige apothekers in verband met het niet terugbetalen van geneesmiddelenvoorschriften, toch enkele bedenkingen.