Eén van de dilemma's van de WVVH - we hebben er wel enkele - is of wij een eerder contemplatieve denkgroep moeten zijn, die zijn ideeën aan de beroepsgroep aanbiedt, en deze geesteskinderen dan in de huisartsverenigingen hun eigen leven laat leiden of toch ook een soort lobby of een actieve Vereniging, die tactieken uitdenkt om haar gedachtengoed metterdaad onder de huisartsen te verspreiden en bij hem ingang te doen vinden.

In «Huisartsmodel 2000» stelde de WVVH de vraag of de huisarts nog een taak had binnen de gezondheidszorg, en zo ja, hoe zulke huisarts er dan wel moest uitzien. Dit model werd enigszins arbitrair geprojecteerd naar het jaar 2000.

Huisarts Nu verschijnt niet in januari. Een pluspunt eigenlijk voor de editoriaalschrijver cum voorzitter.

Ik raad u allen aan de «Mededelingen CV» van de Provinciale Raad van de Orde van Geneesheren van de provincie Antwerpen te lezen.

Toen ik vier jaar geleden voorzitter werd van de WVVH, was een van mijn eerste taken het schrijven van een editoriaal voor HANU.

In het Forum-document van 9 september 1982 «Functie- en taakomschrijving van de Huisarts» specifieert het Vlaamse Huisartsenforum de huisarts als «een geneesheer... die instaat voor de persoonlijke en continue medische voorlichting, preventie, opvoeding, hulp en begeleiding van patiënten in hun gezin en samenlevingsverband.

«De overheid zelf blijft ook in gebreke. Zij heeft wel een heel leger ministers die op één of andere manier bevoegd zijn voor het leefmilieu, maar heeft geen coherent beleid terzake. ... Wetten en normen worden opgelegd, zonder dat steeds wordt rekening gehouden met de gevolgen... De overheid mist een crisismanager, een Gandois voor het milieu.» (uit De Financieel Economische Tijd, 9 augustus 1989. Editoriaal onder de titel: «Vieze troep» )

Geen enkel fenomeen heeft in de laatste decennia zulk divers en uitgebreid deel van de collectieve aandacht voor zich opgeëist als de AlDS-pandemie.

De viering van het jubileum vijfentwintig jaar WVVH zit er op.