Het is laat in de ochtend wanneer ik Sarah binnenroep, een half uur later dan gepland omdat het nogal een chaotisch spreekuur is geweest met veel papierwerk, ingewikkelde casussen en een handvol patiënten met psychosociale problemen.

De namen van partners spreken we automatisch in een bepaalde volgorde uit. Jan en Dorien klinkt veel beter dan Dorien en Jan. Nelly en André dus ook en niet André en Nelly, want die combinatie ‘bekt’ niet.

Op mijn tweede werkdag in Nieuw-Zeeland wandel ik ’s ochtends op mijn gemak naar de praktijk. Bij binnenkomst zie ik dat er in de inkomhal bij de receptie van alles op de grond staat. Het blijkt om schoenen te gaan: één paar kaplaarzen met verse modder eraan en één paar stevige wandelschoenen staan in het gangpad.

Ik heb een zwak voor Bewust Ongehuwde Moeders, iets minder voor de explosieve afkorting van hun levensfilosofie. Je moet het maar doen, zonder steun van een vaderfiguur een kind op de wereld zetten en ‘opbrengen’.

Momenteel werk ik in een plattelandspraktijk in Taranaki, Nieuw-Zeeland. Het dichtstbijzijnde ziekenhuis is 50 minuten rijden. Als huisartsenpraktijk moeten we dan ook patiënten met urgente problematiek stabiliseren tot de ambulance arriveert.

Uiteraard was er geen Advance Care Planning, maar dat Benny orgaandonatie fantastisch zou vinden vanuit de hemel of waar ook, wist ik wel zeker.

Op de open raadpleging zie ik Ama, een fijne jonge vrouw uit Nigeria. Ze vertelt me in mooi Afrikaans-Engels dat ze recent een abortus heeft laten doen. Ik zie inderdaad in het dossier dat mijn collega haar verwezen heeft naar de abortuskliniek voor een ongewenste zwangerschap. Ik raad haar aan zo snel mogelijk anticonceptie op te starten om meer zwangerschappen in de toekomst te vermijden.

Het lijkt soms wel alsof de kerststal in onze praktijk is beland. Dat is ook niet helemaal onwaar. Een ezel hebben we zeker, zelfs een paar denk ik.

Tijdens een weekendwacht op de huisartsenwachtpost mag ik rond middernacht uitrukken naar de gevangenis. Dubbele gevoelens steken de kop op: enerzijds ben ik blij dat ook ik eens naar ’t Gevang mag waar ik al veel verhalen over heb gehoord, anderzijds was ik liever veilig op de wachtpost in mijn bedje gekropen om toch nog iets aan mijn weekend te hebben.

Alain is een vaste waarde in de praktijk, met zo zijn eigen (eet)gewoontes (zie ook ‘Alain’ in Huisarts Nu 2017, nr. 6). We hebben een common ground bereikt over melk als beleid, wegens aanslepende buikklachten bij deze bourgondische diabetieker met carcinoïd in bijberoep.