EIke huisarts krijgt in de dagelijkse praktijkvoering wel patiënten die om postcoïtale anticonceptie of urgentie-anticonceptie vragen. Hoe vangt de huisarts dergelijke patiënten op? Wie loopt een risico van ongewenste zwangerschap? Wie kan de huisarts helpen? Waarmee? Welke concrete richtlijnen kan hij/zij de patiënt geven? In de volgende casussen worden een aantal concrete vragen en problemen geformuleerd die in de casusbespreking een antwoord krijgen.

Onze samenleving wordt steeds kleurrijker en heterogener. Dit fenomeen is ook duidelijk te zien in de wachtkamer van de Vlaamse huisarts. Houden die verschillende etnische groepen er echter ook verschillende geneeskundige gewoonten op na? Omdat duidelijke gegevens ontbraken, werd een studie opgezet om de zorgvraagcijfers van Belgische, Marokkaanse en Turkse patiënten met elkaar te vergelijken. Hieruit blijkt dat vooral Turken hun consultatiegedrag meer en meer op dat van de Belgen afstemmen.

Verkoudheid is één van de meest voorkomende aandoeningen in de huisartsengeneeskunde. Nochtans is de hulp die de huisarts in dit verband kan verlenen, zeer beperkt. Volgens de man in de straat speelt stress ook een rol in het ontstaan van een gewone verkoudheid. In dit artikel wordt op basis van de literatuur nagegaan of dat inderdaad het geval is. Wordt dit aangetoond, dan beschikt de huisarts met het stressmodel overeen verklaring die strookt met het “gezonde verstand” en kan het voorschrijven van niet strikt noodzakelijke geneesmiddelen worden vermeden.

Momenteel is de gestandaardiseerde klinische bloeddrukmeting door de arts het uitgangspunt voor de diagnose en behandeling van verhoogde bloeddruk. Nochtans zijn deze bloeddrukmetingen niet altijd representatief voor de bloeddruk van de patiënt in het dagelijkse leven. Hierdoor kan een foutief beeld ontstaan met overbehandeling van hypertensie tot gevolg. Metingen door de patiënt zelf kunnen hier uitkomst bieden. Zeker voor het opsporen van het zogenaamde “witte-jas-effect" en het opvolgen van de therapie heeft deze methode reeds haar nut bewezen.

Dat de werkbelasting van de huisarts in Vlaanderen hoog is, is algemeen bekend. Zijn/haar werkweken lopen al gauw op tot zo’n 60 uur. Hierin zijn avond- en weekenddiensten dan nog niet inbegrepen! Hoe dit verhelpen? Een eerste oplossing bieden de groepspraktijken. Deze verminderen de tijdsdruk op het individu en laten meer ruimte voor andere bezigheden. Daarnaast kan de huisarts zijn/haar tijd beter beheersen door "time-management" en "zelfmanagement”. Deze twee sleutelbegrippen worden hier met praktische tips toegelicht.

Epidemiologische maten worden in de medische literatuur steeds frequenter vermeld. Het onzalige hiervan is dat verschillende begrippen door verschillende auteurs erg slordig worden gebruikt. Dit sticht vooral verwarring bij de lezers en maakt de literatuur nog minder toegankelijk. Deze kennistoets heeft niet de bedoeling lezers af te schrikken, integendeel, deze inleiding wil een heldere definitie geven van enkele begrippen die de lezer onmiddellijk kan gebruiken om de kennistoets op te lossen.

Prostitutie is geen medische diagnose. Het leidt wel vaak tot medische problemen. Elke huisarts komt wel eens in contact met de prostitutiewereld, vooral via seksueel overdraagbare aandoeningen (SOA), maar ook via anticonceptie en psychosociale problematiek. De casussen van Linda en Bianca geven een idee van dit rijke palet aan problemen.

Als hoofdredacteur van “Huisarts Nu” krijg ik elk jaar opnieuw de vraag of het wel zin heeft een wetenschappelijk tijdschrift voor huisartsen in Vlaanderen uit te geven. Stelt men die vraag op een ogenblik dat het aanbod van degelijke, wetenschappelijk onderbouwde artikels overvloedig is, dan heb je helemaal geen moeite meteen antwoord. Is de korf leeg of is elk lid van de redactie bezig om toch maar iets uit de modderpoel te sleuren, dan is het antwoord veel moeilijker.

Van in het begin van de ontwikkeling van de standaard was het de bedoeling de bereikte consensus voor te stellen in enkele huisartsenkringen. Hieruit blijkt dat de bereikte consensus kan bijdragen tot een betere praktijkvoering rond varicocele. De leerpunten zijn: het correct uitvoeren van het klinisch onderzoek, het bepalen van de juiste graad van varicocele, beseffen dat de aanpak van varicocele genuanceerd is, het opstellen van een beleidsplan bij de verschillende graden van varicocele, weten dat embolisatie de voorkeursbehandeling is en de redenen kennen om het medisch schooltoezicht op de...

Een standaard of richtlijn kan alleen maar beter en rijper worden als de handelswijze van huisartsen te velde bekend is. Daarom werd via het Huisartsen Peilpraktijken Netwerk nagegaan hoe vaak Belgische huisartsen met een varicocele worden geconfronteerd. Wal is de ernst van de varicocele, de aanleiding tot de diagnose en welk beleid voeren huisartsen?