Met de gulle financiële hulp van Bill & Melinda Gates Foundation maakte de ‘Pancreatic Cancer Collaboration’, onder leiding van professor Reza Malekzadeh, een wereldwijd overzicht van de incidentie, sterfte en de risicofactoren van pancreaskanker. De internationale auteursgroep bestudeerde sterftestatistieken en kankerregisters uit 185 landen en regio’s, en vergeleek de gegevens van de jaren ’90 met deze van 2017.

Het Intermutualistisch Agentschap bundelt informatie van alle ziekenfondsen in België. In een rapport van 2019 koppelen zij een gezondheidsindicator (op basis van administratieve gegevens vanuit de ziekte-en invalideitsverzekering) aan een sociale stratificatie, gebaseerd op belastingsstatistieken op het niveau van de woonplaats.

Het antwoord op ‘wanneer stoppen met screenen’ lijkt eenvoudig: als de kans om de volgende tien jaar te sterven groter is dan de som van de verwachte screeningsvoordelen. Maar ouderen hebben een zeer verschillende conditie en levensverwachting, zodat het voorgaande rekensommetje niet zo makkelijk te maken is.

De zesde Gezondheidsenquête werd in 2018 uitgevoerd in opdracht van alle ministers met een bevoegdheid op het domein van volksgezondheid (federaal en op het niveau van gewesten en gemeenschappen). Doordat gezondheidsenquêtes herhaaldelijk worden uitgevoerd bij een representatieve steekproef van de bevolking en met een uniforme methodiek, is dit een nuttig instrument om de gezondheidstoestand en de levenskwaliteit van de algemene bevolking en de risicofactoren voor de gezondheid op te volgen.

Wereldwijd is 18% van de kankersterfte het gevolg van longkanker. Wie de diagnose te horen krijgt, heeft amper 15% kans om na vijf jaar nog in leven te zijn. Deze lage overlevingscijfers houden onder andere verband met een laattijdige diagnose. Het lijkt dan ook logisch om risicopersonen, zoals intensieve (ex-)rokers, regelmatig te screenen (via een lage dosis CT-scan) op de aanwezigheid van groeiende longnodules om zo longkanker te ontdekken in een behandelbaar stadium.

Wereldwijd is de incidentie van majeure depressie bijna verdubbeld tussen 1990 en 2017. De stijging van het aantal depressies, volgens leeftijd gestandaardiseerd, is het hoogst in België. Extra maatregelen zijn nodig om depressie terug te dringen en complicaties, waaronder suïcide, te voorkomen.

Gezien de potentiële winst en het ontbreken van negatieve gevolgen in deze studie kan men overwegen om antihypertensiva ’s avonds te laten innemen. Op theoretische basis zouden de ACE-inhibitoren en sartanen hiervoor een goede kandidaat kunnen zijn. Individuele opvolging van bloeddruk en bijwerkingen blijft uiteraard van belang.

De gemiddelde HWLE voor 50-plussers (9,42 jaar) ligt in Engeland lager dan het aantal jaren tot de gerechtigde pensioenleeftijd (65-68 jaar). Oudere, nog werkende mensen van lagere socio-economische status en in specifieke regio’s in Engeland zouden gebaat kunnen zijn met een proactieve aanpak om zowel hun gezondheid, hun werkplekomgeving alsook hun jobkansen te verbeteren en zo tot een hogere HWLE te komen.

België scoort ondermaats in de toegang tot de gezondheidszorg voor mensen met een laag inkomen. 7% geeft aan dat het gezondheidssysteem hun zorgbehoeften niet kan opvangen, tegenover het Europese gemiddelde van 3,3%. Ook al blijven deze kwetsbare groepen in ons gezondheidssysteem in de kou staan, België heeft voldoende gezondheidswerkers om de zorgnoden op te vangen.

Het WHO-rapport benadrukt de urgentie om werk te maken van een een adequate zorg voor het mentaal welbevinden van wie opgesloten wordt in een gevangenis: screening bij opname en verblijf in een menswaardige leefomgeving met voldoende ruimte voor privacy en deelname aan een zinvolle dagbesteding.