Menu

De Societas Internationalis Medicinae Generalis werd in het jaar 1959 gesticht.

«De overheid zelf blijft ook in gebreke. Zij heeft wel een heel leger ministers die op één of andere manier bevoegd zijn voor het leefmilieu, maar heeft geen coherent beleid terzake. ... Wetten en normen worden opgelegd, zonder dat steeds wordt rekening gehouden met de gevolgen... De overheid mist een crisismanager, een Gandois voor het milieu.» (uit De Financieel Economische Tijd, 9 augustus 1989. Editoriaal onder de titel: «Vieze troep» )

Gedenk, oh mens, dat gij stof zijt en tot stof zult wederkeren.

Op 5 en 6 mei jongstleden heeft de Societas Intemationalis Medicinae Generalis in Wenen, in de Wiener-Arztekammer, Grosser Sitzungssaal, Weihburggasse 10-12, haar dertigjarig bestaan gevierd.

Eén van de dilemma's van de WVVH - we hebben er wel enkele - is of wij een eerder contemplatieve denkgroep moeten zijn, die zijn ideeën aan de beroepsgroep aanbiedt, en deze geesteskinderen dan in de huisartsverenigingen hun eigen leven laat leiden of toch ook een soort lobby of een actieve Vereniging, die tactieken uitdenkt om haar gedachtengoed metterdaad onder de huisartsen te verspreiden en bij hem ingang te doen vinden.

De Commissie Navorming van de WVVH zat al enige tijd te broeden op haar plan een inwooncursus te organiseren.

Ik raad u allen aan de «Mededelingen CV» van de Provinciale Raad van de Orde van Geneesheren van de provincie Antwerpen te lezen.

In «Huisartsmodel 2000» stelde de WVVH de vraag of de huisarts nog een taak had binnen de gezondheidszorg, en zo ja, hoe zulke huisarts er dan wel moest uitzien. Dit model werd enigszins arbitrair geprojecteerd naar het jaar 2000.

Huisarts Nu verschijnt niet in januari. Een pluspunt eigenlijk voor de editoriaalschrijver cum voorzitter.

Dit artikel dat vijfentwintig jaar terugblikt in de tijd met het oog gericht op de evolutie van de sociale zekerheid, valt in twee delen uit elkaar. Jos Van Bragt beschrijft in een eerste deel op de hem geëigende persoonlijke wijze hoe die evolutie verlopen is en wat de markatiepunten ervan zijn. In een tweede luik belicht Leo Schillemans welke mechanismen het functioneren van dit hele sociale zekerheidsbestel besturen.