Dooreen bestaande thuiszorgorganisatie werden in een onderzoek de bepalingen van het nieuwe Besluit van de Vlaamse executieve aan de realiteit getoetst: welke waarde hebben het zorgenplan, de functie van zorgbemiddelaar en de score inzake hulpbehoevendheid in de praktijk? Naast informatie zoals het profiel van patiënt en hulpverleners, de frequentie van al dan niet professionele tussenkomsten, en de door de zorgbemiddelaar vervulde taken, bezorgde dit onderzoek ook meer inzicht in de domeinen van thuiszorg (zoals dementie en kraamzorg) waarbij de toepassing van het besluit problemen oplevert...

Gecoördineerde thuisgezondheidszorg heeft aan belang gewonnen. De waarde van de samenwerking op zich is immers hoger dan de som van de individuele waarden van elke hulpverlener. Die samenwerking houdt overleg met verschillende disciplines, met familie en patiënt, en regelmatige teamvergaderingen in. Zo is een patiëntgerichte benadering mogelijk waarbij naast een toename van de kwaliteit van de thuisgezondheidzorg de tevredenheid bij patiënt en hulpverleners groter wordt. Ook voor de huisarts biedt interdisciplinair overleg een meerwaarde... Het artikel wordt afgerond met enkele kritische...

In hoeverre is een patiënt hulpbehoevend? Om de behoeftegraad te kunnen meten, werd een instrument ontwikkeld: de zorgbehoefteschaal. Zowel voor de individuele patiënt als voor de hele populatie kunnen zo de zorgbehoeften worden vastgesteld. Fysische, maar ook psychische afhankelijkheid, de sociale context en het comfort spelen hierin mee. Onderstaande tekst geeft uitleg over de samenstelling, het gebruik en het nut van de KATZ-schaal.

Planmatig werken kan de kwaliteit van de hulpverlening verhogen. Voor thuisgezondheidszorg, waarbij hulpverleners samen werken, gaat dit zeker op. Bij individuele thuiszorg wordt dan ook dikwijls met een (individueel) zorgenplan gewerkt. Steevast verwacht men van de huisarts dat hij het initiatief tot het opstellen van een dergelijk plan neemt (wat zijn spilfunctie in de thuiszorg ook hier bevestigt). De concrete invulling ligt evenwel in handen van de zorgbemiddelaar.

Het decreet Weckx beoogt met het inschakelen van een zorgbemiddelaar een betere coördinatie en ondersteuning van de thuiszorg voor zwaar hulpbehoevenden. Om deze taak op zich te kunnen nemen, worden aan de zorgbemiddelaar heel wat eisen gesteld. Wie kan of wil deze zware opdracht vervullen, en welk onderscheid is er met de taak van de “zorgverantwoordelijke”? Moet de huisarts zorgbemiddelaar worden of moet hij deze taak delegeren.

Het "thuismilieu" kan omschreven worden als de familiale en sociale omgeving waarin hulpbehoevenden wonen, leven en door de andere leden van dit milieu verzorgd worden. Zowel nu als in de toekomst vormt dit “thuismilieu "' en de personen die eraan deelnemen het draagvlak van de gehele thuiszorg. Welke zijn de mogelijkheden en de problemen, de kansen en de uitdagingen? Aan welke ondersteuning hebben de thuisverzorgers bij de zorg voor bejaarden en chronische zieken nood? Dit artikel schetst wat thuiszorg in zijn algemene vorm op dit ogenblik inhoudt en betekent. Het interview achteraan...

De Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) geeft jaarlijks een bijgewerkte kaart uit waarop de gebieden staan aangeduid waar malariabesmetting mogelijk is. Wij geven ze hier bij wijze van inlichting. De tekst geeft uitleg over welke malariapreventie in de verschillende zones aangewezen is.

Van 7 tot en met 10 april 1992 ging in Vaals (Nederland) de “inwooncursus” van de WVVH door; de vierde in rij reeds, door de Commissie Navorming georganiseerd. Het thema voor deze editie was: "Oncologie voor de huisarts”, een thema dat actueel is en blijft, niet alleen omwille van de nieuwe aanwinsten in diagnose en therapie, maar ook omwille van de promotie van preventieacties door de huisarts, en de vernieuwde interesse voor palliatieve zorgen.

Ouder worden we allemaal. In die zin behoort het tot het leven. Ouder worden kreeg evenwel de laatste decennia een negatieve bijklank. Om het functioneren van de oudere op een optimaal peil te houden, is het nodig dat de hulpverlener op de hoogte is van de mogelijke negatieve interacties tussen de fysiologische, sociale en psychologische aspecten die met dit proces gepaard gaan.

De verantwoordelijkheid van het individu voor zijn eigen gezondheid wordt meer en meer beklemtoond. Onvermijdelijk verhoogt dit het belang van gezondheidspromotie en de preventie van ziekten. De huisarts zal dus meer en meer en misschien wel op vraag van de patiënt preventief gaan handelen. Hoe hij preventie in het consult kan aanbieden, wordt in dit artikel aan de hand van een gevalsstudie uitgelegd.