Een enquêteonderzoek bij zwangere en niet-zwangere vrouwen Het cytomegalovirus (CMV) is geïdentificeerd als de meest voorkomende congenitale infectie. Ongeveer de helft van de Belgische vrouwen is seropositief bij het begin van de zwangerschap. Seroprevalentie varieert tussen verschillende landen en stijgt met de leeftijd. De geboorteprevalentie van symptomatische CMV-infecties wordt geschat op 0,07%.2 Momenteel bestaat er geen afdoende behandeling: prenatale toediening van orale gancyclovir wordt onderzocht alsook de toediening van hyperimmune gammaglobulines. In afwachting van de...

Dit omvangrijke boek werd geschreven door Michel Deruyttere, tot 2005 specialist Inwendige Geneeskunde en met een passie voor historie. Michel Deruyttere is onder andere stadsgids van Brugge en lid van de medisch-historische kring van Brugge. Hij maakte ook een scriptie over ‘Ziek zijn in Brugge in de 16e-17e eeuw’.

Hoewel een zeer prevalente aandoening, blijft urine-incontinentie vaak een ondergerapporteerd probleem. Slechts de helft tot een derde van de patiënten consulteert met dit probleem een arts. Cijfers uit het EMD van het wijkgezondheidscentrum De Sleep, een praktijk waarvan ongeveer de helft van de patiënten van Turkse origine is, toonden bij deze populatie een wel heel lage prevalentie aan.

Dit artikel over het gebruik van Yasmin® bij obese vrouwen opent de PICO-reeks. PICO is een acroniem dat staat voor ‘Patient’, ‘Intervention’, ‘Comparison’ en ‘Outcome’ en precies die vier elementen zijn nodig om in de literatuur een antwoord te vinden.

Artsen beschouwen een cystitis dikwijls als een banale en goed gekende pathologie, gekenmerkt door een beperkt aantal symptomen zoals dysurie, dringende mictie (‘urgency’) en frequente mictie (‘frequency’).

Obesitas behandelen is een dure, langdurige en moeilijke opgave. Daarom is de preventie van gewichtstoename zowel vanuit economisch als volksgezondheidsperspectief een prioriteit. In de literatuur krijgen vooral programma’s om overgewicht en obesitas aan te pakken veel aandacht.

Allochtone patiënten ervaren een minder kwaliteitsvolle gezondheidszorg en voelen zich minder gezond dan autochtone patiënten. Verklaringen hiervoor zijn zowel in taal- als culturele verschillen te vinden. Deze ongelijkheid in de gezondheidszorg heeft als gevolg dat de gezondheidsuitkomsten van allochtone patiënten slechter zijn dan die van autochtone patiënten. Onderzoek heeft uitgewezen dat (een deel van) de oplossing ligt in het verbeteren van de arts-patiëntcommunicatie. Binnen dit onderzoeksgebied valt op dat oudere vrouwen vaak niet bereikt worden en er dus weinig geweten is over hoe zij...