Van 13 tot 16 mei 2004 was het European General Practice Research Network (EGPRN) te gast in Antwerpen voor de 58ste EGPRN-meeting. Naar aanleiding hiervan schetste Paul Van Royen – sindsdien voorzitter van EGPRN – de evolutie van het huisartsengeneeskundig onderzoek in België. U leest hier een samenvatting.

Als patiënten hoesten, oorpijn en keelpijn hebben, consulteren ze meestal een huisarts. Voor deze goedaardige respiratoire symptomen krijgen ze bovendien vaak een antibioticum voorgeschreven. Als we het antibioticagebruik in Europa via interventie willen optimaliseren, dan moeten we onder meer weten hoe patiënten denken over deze luchtwegsymptomen en antibioticagebruik. Hiertoe hielden de auteurs een enquête in vier Belgische, Britse en Nederlandse huisartsenpraktijken. Het hoge antibioticagebruik in België, in vergelijking met het Verenigd Koninkrijk en Nederland, kan deels verklaard worden...

Men voorspelt dat tussen dit en acht jaar het aantal diabetespatiënten in West-Europa met zo’n 20 % zal toenemen. Veroudering van de bevolking, toenemende prevalentie van overgewicht en gebrek aan lichaamsbeweging liggen onder meer aan de basis van dit groeiend gezondheidsprobleem. Diabetes, onderverdeeld in type 1 en 2, is een complexe en vaak sluimerende aandoening die een adequate medische follow-up vraagt. Bovendien vereist de zorg voor diabetici een aantal voorwaarden inzake organisatie van de zorgverlening. Een eerste concrete stap naar betere omkadering werd gezet met de recente...

Na 1945 kwam het specialisatieproces in de geneeskunde in alle West-Europese landen en in de Verenigde Staten in een stroomversnelling. In een aantal landen zoals het Verenigd Koninkrijk en Nederland slaagden de huisartsen erin om een herkenbaar domein af te bakenen. Zij hadden hierbij een voorsprong omdat ze reeds voor de oorlog een aantal structurele maatregelen, zoals verplichte verwijzing en forfaitaire honorering, hadden ingevoerd. In deze landen werd vrij snel een wetenschappelijke en beroepsvereniging voor huisartsen opgericht. Zij waren ook bij de koplopers in de ontwikkeling van een...

In 1984 en in 1989 registreerden de huis­artsen van het Belgische Peilpraktijken­netwerk cerebrovasculaire incidenten. Bij de eerste registratie betrof het alleen CVA's, bij de tweede zowel CVA's als TIA's.

Een veel gebruikte methode om de gezondheidsevolutie van een gemeenschap op te volgen is de "surveillance".

In september publiceerden we het artikel "De eerstelijnsgezondheidszorg in België: een nog niet vervulde belofte" van prof. dr. J. De Maeseneer (Huisarts Nu 1995; 24: 262-266). Hierop kwam een reactie van dr. JJ. Mestdagh, die zich vooral vragen stelde bij het ontbreken van de plethora in de tekst. Prof. dr. J. De Maeseneer geeft hier nu een antwoord. Hij benadrukt dat Huisarts Nu een forum wil bieden voor verschillende, uiteenlopende meningen.

In België wordt veel over het (over-) aanbod aan huisartsen gesproken, maar cijfergegevens zijn bijna niet voorhanden. Daarom heeft een interdisciplinaire werkgroep rond het Academisch Centrum voor Huisartsengeneeskunde in Leuven verschillende scenario's gekwantificeerd met betrekking tot de huisartsenbehoefte in België en de consequenties daarvan. In dil artikel wordt gerapporteerd over een schatting van de behoefte aan Belgische huisartsen in "fulltime equivalenten" op basis van de op dit ogenblik door huisartsen verwerkte hoeveelheid arbeid en van toekomst projecties over de demografische...

Er is onrust in de huisartsenwereld. Op 3 december 1994 kwamen duizenden Vlaamse huisartsen samen in Gent op de "Staten-Gene­raal van de Huisartsengeneeskunde''. Het signaal op deze bijeen­komst was duidelijk: de Vlaamse huisartsen werken aan een professione­le en maatschappelijke emancipatie. De verkiezing van het Vlaams Huisartsenparlement, een eerste stap in de richting van een professionele emancipatie, heeft intussen twee zaken duidelijk gemaakt: de Vlaamse huisartsen zijn bereid hun verantwoordelijkheid op te nemen (grote par­ticipatie) en ze wensen een fundamentele heroriëntatie van het...