Aan het begin van de jaren zestig beleeft de algemene geneeskunde in Vlaanderen (en nog meer in de rest van België) een absoluut dieptepunt. Waartoe zou ze nog kunnen dienen ?

Vorige maand kondigde ik aan dat «hier het klotsen van de golven tegen de pier van Oostende» zou weerklinken. Mijn beeld van West-Vlaanderen is achterhaald. Het kloppende hart van de provincie blijkt immers niet zozeer de kuststrook of het uitermate fraaie Brugge te zijn, als wel de economisch slagvaardige driehoek Kortrijk-Roeselare-Izegem. Ze is natuurlijk heel recent, die opmars van West-Vlaanderen. Ook in de WVVH hebben de Westvlaamse vertegenwoordigers, die er nochtans altijd geweest zijn, nooit hun stempel op het WVVH-gebeuren kunnen drukken. Ze moesten letterlijk en figuurlijk van veel...

Twee HANU-nummers resten mij nog om mijn interviewcyclus al te ronden voor de «het» volgt: HANU 17(1988) 8, volledig gewijd aan 25 jaar WVVH en 25 jaar huisartsgeneeskunde. Waar was ik nog niet geweest ? Antwerpen en West-Vlaanderen. Meteen na de overlevingstocht richting Bree naar de kust trekken vond ik wat moeilijk verteerbaar. Daarom ben ik deze keer dicht in de buurt van de WVVH-thuisbasis gebleven, in Antwerpen stad. Na de vakantie zal hier dan het klotsen van de golven tegen de pier van Oostende weerklinken. Misschien wel de enige huisarts die echt alles, maar dan ook alles van de WVVH...

In januari verschijnt Huisarts Nu niet. De traditionele nieuwjaarswensen, een dankbaar onderwerp voor een editoriaal van elke voorzitter, gaan daardoor elk jaar weer de mist in.

De Wetenschappelijke Vereniging der Vlaamse Huisartsen is een zeer eigenaardige vereniging, die elk jaar opnieuw ongeveer tweeduizend leden telt.

We willen in deze tekst aanpikken bij het verslag over het WONCA-congres van juni jongstleden (cfr. het artikel hiervoor in deze HANU) en conclusies trekken voor de toekomst van de W. V. V.H. Op een WONCA-congres leer je immers veel over hedendaagse trends en over organisatorisch of inhoudelijk relevante ervaringen in het buitenland, waar ook ter wereld. Het zou zonde zijn zoveel belangrijke informatie verloren te laten gaan door ze niet te verwerken en voor onszelf toe te passen.

Wat wordt er eigenlijk bedoeld met het meer professioneel maken van de WVVH?

Het jaarlijkse bezinningsweekend is voor de vereniging een moment waarop men alles eens duidelijk op een rijtje zet, bestudeert en aan kritiek onderwerpt, waarop men konklusies trekt, voorstellen formuleert en prioriteiten kiest.

Reeds enkele malen werd in het kader van een editoriaal als dit een oproep gelanceerd, gericht op grotere medewerking, niet in het minst van de kant van de «jongeren».

Het is verrassend, vast te stellen dat vanuit zoveel diverse hoeken zo verschillend naar de WVVH wordt gekeken.