Medische ethiek: modeverschijnsel, voer voor journalisten met tekort aan kopij, luis in de pels van de geneeskunde? Of broodnodig tegengif tegen een verontmenselijkte verzorgingsstaat? Dit artikel weegt voor en tegen van de ethische benadering in de klinische praktijk af.

De auteur beschrijft in een eerste deel de wettelijke maatregelen in verband met AIDS in de verschillende landen van Europa, namelijk de verplichting AiDS-gevallen en HIV-infectie te melden, de verplichting bloed en ander donormateriaal op HIV te controleren, maatregelen die de verspreiding van HIV vanuit risicogroepen tegengaan en de bescherming van de gezondheidswerkers.

Op initiatief en met de steun van de Noorse regering werd deze conferentie als eerste van die aard door de Europese regionale afdeling van de Wereld Gezondheids Organisatie ingericht.

De pandemische groei van de HIV-besmetting roept een toenemend aantal ethische problemen op. Ook deze auteur wijst op het spanningsveld tussen de rechten van het individu en de rechten van de gemeenschap. Het spreekt vanzelf dat de gemeenschap moet worden beschermd tegen het HIV.

In een artikel in Streven stelt een docent medische ethiek de terechte vraag of de geneeskunde, gedreven door haar dynamiek om mensen te helpen ontkomen aan het kwaad van ziekte en dood, in de therapeutische toepassing van orgaantransplantaties een kwalitatief keerpunt bereikt heeft.

Lieven Maes, met een bijna skrupuleuze schroom vanuit een bewust doorleefde personalistische visie over wat etisch is en wat niet, over de begrenzingen van het huisarts-zijn, over gezondheidszorg in de meest ruime kontekst, over groei en geluk, met éérst wat uitleg waarom hij zo huiverachtig staat tegenover het doorspelen van de ideeën die bij hem leven: « De anderen liefst niet beïnvloeden in hun zelf-ontplooiing, laat staan een visie opdringen», met heel veel skepsis ook voor het huidige «bombardement met informatie», dat reële kommunikatie wel eens wegdrukt.