Onlangs publiceerde Huisarts Nu het “Charter voor de algemene praktijk en familiegeneeskunde in Europa” (zie Huisarts Nu 1996; 25, 45-51). De richtlijnen die hierin worden beschreven, zouden hun toepassing moeten krijgen in de verschillende Europese landen. Uiteindelijk zou de huisartsengeneeskunde voor de basisgezondheidsbehoeften van de bevolking moeten kunnen instaan. In hoeverre het Charter dit doel benadert, werd nagegaan door de Stuurgroep “Taak en functie van de huisarts” van de Wetenschappelijke Vereniging van Vlaamse Huisartsen (WVVH).

Onze samenleving wordt steeds kleurrijker en heterogener. Dit fenomeen is ook duidelijk te zien in de wachtkamer van de Vlaamse huisarts. Houden die verschillende etnische groepen er echter ook verschillende geneeskundige gewoonten op na? Omdat duidelijke gegevens ontbraken, werd een studie opgezet om de zorgvraagcijfers van Belgische, Marokkaanse en Turkse patiënten met elkaar te vergelijken. Hieruit blijkt dat vooral Turken hun consultatiegedrag meer en meer op dat van de Belgen afstemmen.

Verkoudheid is één van de meest voorkomende aandoeningen in de huisartsengeneeskunde. Nochtans is de hulp die de huisarts in dit verband kan verlenen, zeer beperkt. Volgens de man in de straat speelt stress ook een rol in het ontstaan van een gewone verkoudheid. In dit artikel wordt op basis van de literatuur nagegaan of dat inderdaad het geval is. Wordt dit aangetoond, dan beschikt de huisarts met het stressmodel overeen verklaring die strookt met het “gezonde verstand” en kan het voorschrijven van niet strikt noodzakelijke geneesmiddelen worden vermeden.

Momenteel is de gestandaardiseerde klinische bloeddrukmeting door de arts het uitgangspunt voor de diagnose en behandeling van verhoogde bloeddruk. Nochtans zijn deze bloeddrukmetingen niet altijd representatief voor de bloeddruk van de patiënt in het dagelijkse leven. Hierdoor kan een foutief beeld ontstaan met overbehandeling van hypertensie tot gevolg. Metingen door de patiënt zelf kunnen hier uitkomst bieden. Zeker voor het opsporen van het zogenaamde “witte-jas-effect" en het opvolgen van de therapie heeft deze methode reeds haar nut bewezen.

Dat de werkbelasting van de huisarts in Vlaanderen hoog is, is algemeen bekend. Zijn/haar werkweken lopen al gauw op tot zo’n 60 uur. Hierin zijn avond- en weekenddiensten dan nog niet inbegrepen! Hoe dit verhelpen? Een eerste oplossing bieden de groepspraktijken. Deze verminderen de tijdsdruk op het individu en laten meer ruimte voor andere bezigheden. Daarnaast kan de huisarts zijn/haar tijd beter beheersen door "time-management" en "zelfmanagement”. Deze twee sleutelbegrippen worden hier met praktische tips toegelicht.