Bij de behandeling van een Hiv-patiënt spelen tal van factoren mee waarop de huisarts adequaat moet reageren. In de volgende casussen komen weinig diagnostische of therapeutische problemen voor, maar kampen de patiënten met psychosociale bijwerkingen die de arts over het hoofd zou kunnen zien. Dit is de derde bijdrage in de klinische lessenreeks rond seksualiteit, anticonceptie en seksueel overdraagbare aandoeningen. Op de volgende bladzijde vindt u een bespreking van de casussen.

Vrouwen met urine-incontinentie gaan meestal te rade bij de huisarts. Tegen de verwachting in consulteren ze hiervoor niet vaker vrouwelijke huisartsen dan mannelijke. Nochtans kan die keuze hun behandeling beïnvloeden. Zo behandelen mannelijke huisartsen deze klacht vaker zelf en schrijven ze meer spasmolytica voor, terwijl vrouwelijke huisartsen vaker naar een specialist en fysiotherapeut verwijzen. Mannelijke huisartsen blijken ook niet zo hoog op te lopen met de blaastraining van hun patiënten. Vooral het gebruik van het vaginale toucher als instructiemethode scoort bij hen laag.

Een eigen gezondheidszorg is één van de pijlers van gezondheidsverbetering.