“Stemstoornissen" is een interessante en makkelijk leesbare studie over allerlei stemproblemen, zoals bijvoorbeeld heesheid en stemverlies, en een goede leidraad voor hen die bij stemstoornissen raad moeten geven.

“Dorp in de stad” van Jan Van Rompaey is een bundeling van een aantal verhalen en interviews van dezelfde auteur die reeds eerder gepubliceerd werden in het patiëntenblad UZ Magazine van de “Universitaire Ziekenhuizen Leuven’ (Gasthuisberg, St.-Rafaël, Pellenberg en Lovenjoel).

De titel “vergiftigingen" dekt de verwachte lading: alle aspecten van vergiftigingen komen in dit werk aan bod.

“Spoedeisende gevallen, klinisch zakboek" is bedoeld om op de werkplek te raadplegen: klein formaat, talrijke beknopt behandelde onderwerpen, met voornamelijk praktische informatie.

De uitgave “De ziekte van Parkinson'' (145 bladzijden) biedt een helder overzicht van de huidige stand van zaken wat deze ziekte betreft.

Van 10 tot 14 december 1990 had in Barcelona het eerste regionale Europese WONCA-congres plaats. Een half dozijn Vlamingen nam er aan deel. Vooral preventie en GVO, kwaliteitsgarantie, toegankelijkheid en continuïteit van de eerste lijn werden er behandeld. Ook de psychosociale competentie van de huisarts, controle van chronische ziekten en gemeenschapsgerichte eerstelijnsgeneeskunde, dit laatste speciaal voor de Spaanse artsen bedoeld, passeerden de revue.

Huisarts Nu is zijn twintigste jaar ingegaan. Op 15 januari 1972 verscheen het eerste nummer : 24 bladzijden, klein formaat, met een zeer beperkte inhoud : wat nieuws over de wvva en haar commissies, een opsomming van de verschillende Vlaamse Balintgroepen en hun leden, een verslag over een studieweekend in Knokke en een beperkte agenda.

Tot ik onlangs de editorialen van de vorige jaargang van Huisarts Nu (jaargang 1990) er op na sloeg, besefte ik niet met welk waanzinnig aantal taken en opdrachten de voorzitter en de medevoorzitters van de WVVH de actieve Vlaamse huisarts opzadelen. De huisarts moet zijn vak als kunst en kunde bedrijven met aandacht voor preventie, psychosociale aspecten. thuiszorg en wetenschappelijk onderzoek. Hij moet hard werken aan zijn navorming, hij mag de kwaliteitsverbetering niet uit het oog verliezen en hij moet alle aandacht hebben voor het Centraal Medisch Dossier.

Er was dus met de Duitse artsen heel wat meer fout dan de particuliere gevallen Mengele en consoorten; in het bijzonder met die onopvallende, plichtsbewuste artsen, die braaf allerlei formulieren invulden wat de eerste halte betekende op weg naar de vernietiging.

In Huisarts Nu van 5 maart 1990 (blz. 57) konden we van de hand van collega Patrick Wyffels het volgende lezen: “Tot de valkuil behoort dus ook het als huisarts niet kritisch staan ten opzichte van de diagnoses van de specialist” en “Als huisarts staan we weer niet kritisch tegenover de specialist die in casu met dezelfde middelen werkt, maar ze onvoldoende gebruikt." Wij vonden dit toen, en vinden dit nog steeds de beste uitspraak die sedert jaren in ons lijfblad Huisarts Nu is verschenen.