Op 1 januari 2017 maakte Vlaanderen een revolutionaire keuze: mensen met een handicap krijgen zelf het geld in handen om hun zorg te organiseren. Dit betekent dat een patiënt met een handicap via het systeem van persoonsvolgende financiering zijn/haar zorg volledig op maat kan regelen.

In maart 2020 zette COVID-19 in een recordtempo onze hele maatschappij op zijn kop. De getroffen maatregelen waren onder andere zichtbaar in het verkeer. Het was beduidend minder druk op de weg, waardoor er minder verkeersongevallen plaatsvonden.

Wat begon als een verontrustend verhaal uit China, heeft zich razendsnel verspreid en heeft ondertussen reeds maanden heel de wereld in de ban. De 2020 COVID-pandemie is een uitdaging voor de hele gezondheidszorg, maar treft zeker ook de ouderenzorg hard. Op het moment van het schrijven van dit artikel op 15 juni 2020 telt ons land 9661 overlijdens gelinkt aan deze COVID-uitbraak waarvan 4848 in woonzorgcentra (WZC’s).

Volgens de nationale Gezondheidsenquête van 2013 ervaart 32% van de (jong)volwassenen in België gedurende zijn of haar levensloop psychische moeilijkheden: een gevoel van psychisch onwelbevinden met vage symptomen beperkt in tijd en in levensdomein, waarbij informele steun uit de directe omgeving niet langer lijkt te volstaan. Wanneer deze beperkte problemen aanhouden, kunnen ze evolueren naar een chronische problematiek met negatieve impact op het individu en zijn omgeving, en met socio-financiële gevolgen ten aanzien van de maatschappij. Uit de Gezondheidsenquête blijkt verder dat 18% van de...

De diagnose van een zeldzame ziekte start zoals ieder andere diagnose: een patiënt met klinische symptomen presenteert zich bij de huisarts of de ouders gaan, indien het een kind betreft, op consultatie bij een kinderarts.

Slapeloosheid is een frequente en toenemende klacht in de eerste lijn. Naar schatting een derde van de algemene bevolking heeft symptomen van slapeloosheid en 10% voldoet aan de criteria van chronische insomnia.

Antivirale middelen worden zelden voorgeschreven in de Europese eerstelijnszorg voor griepachtige aandoeningen. Overheden hebben ze wel massaal aangekocht en gestockeerd ten tijde van de Mexicaanse griep, ook in België.

Artikels en beleidsteksten over dementie beginnen meestal met een schatting van het aantal personen met dementie nu en hoe dat de volgende decennia zal verlopen. Voor het Vlaamse Gewest komt dat uit op 131 800 personen nu en een toename tot 260 000 tegen 2060.

Mensen hebben minder tijd om zorg op te nemen, terwijl de zorgnood almaar toeneemt. Als de zorgnood toeneemt, neemt echter ook de druk op de ‘zorgers’ toe en daarmee ook de zin en tijd om zorg te verlenen. Het verdelen van de ‘mantelzorgtaken’ tussen verschillende personen is een maatschappelijke trend ontstaan uit noodzaak. We spreken van een ‘mantelzorggroep’ wanneer een zorgbehoevende twee of meer mantelzorgers heeft die samenwerken om voor hem/haar te zorgen.

Het woonzorgdecreet omschrijft een mantelzorger als volgt: “De natuurlijke persoon die vanuit een sociale en emotionele band één of meer personen met verminderd zelfzorgvermogen, niet beroepshalve maar meer dan occasioneel, helpt en ondersteunt in het dagelijkse leven.”