Een bijna instinktieve afkeer van officiële overorganisatie en van pompeuze titulatuur is een bijprodukt dat elk regime in zijn onderdanen tot leven roept. Van ironie, over sarkasme naar cynisme; en dit proportioneel met de mate van inefficiëntie, luiheid en korruptie die deze onderdanen achter de administratieve uitgestreken façade vermoeden. Eén van de emanaties van een georganiseerd parlementair regime is de opdeling van taken in kommissies en werkgroepen. Ik meen dat geen enkele Vlaming — rijk begiftigd als hij is met deze anti-institutionele argwaan zoals boven geciteerd — zulk regime van...

In een maatschappij, die gekenmerkt wordt door chronische en degeneratieve gezondheidsproblemen, is een preventieve aanpak noodzakelijk. Niet alleen door de hulpverleners maar ook door ieder individu en zijn omgeving. Om hiertoe in staat te zijn, moet men als eerste vereiste beschikken over een noodzakelijke kennis en inzichten in de faktoren, die de gezondheid beïnvloeden. Het kan echter niet blijven bij deze passieve kennis. De G.V.O. is maar een vertrekpunt naar een bewustmaking van de bevolking, doordat zij via de betrokkenheid en de eigen verantwoordelijkheid een zeer belangrijke inbreng...

De opleiding tot huisarts bestaat uit een drieluik: de basisopleiding, de beroepsopleiding en de nascholing. Die begrippen vergen een woordje uitleg en een korte bespreking.

Een paar recente uitspraken: «De huisarts heeft meer en meer kompleks werk voor minder en minder patiënten » (Een huisarts uit de praktijk) « Quant à l’autosurveillance, on pense tout d’abord à des appareils simples qui permettront à un chacun de mesurer, de contrôler son pouls ou sa tension. D’autres appareils plus sophistiqués existent déjà en cabinet medical et se répondront à domicile».

De meeste huisartsen hebben hier en daar wat gelezen over antroposofie, mesoterapie en dergelijke meer. De snelkursussen akupunktuur hadden een reëel sukses; alhoewel de meerderheid der huisartsen niet uitblonk door studiegeest of volharding. Hoezeer ook in termen van kollegialiteit en deontologie te prijzen en toe te juichen: deze stand van zaken, deze halfslachtige toestand van niet-gefundeerd kompromis is van medischwetenschappelijk standpunt verkeerd. Bedrijven wat men niet verstaat, fortiori verwijzen naar behandelwijzen waarvan men de waarde noch de gevaren kent is fundamenteel verkeerd...

Het heette dan wel een vrije donderdagnamiddag te zijn voor Lieven De Lille, en toch was het in de Groepspraktijk dat wij hem tegen het lijf liepen, in dat modern gestruktureerde, efficiënt gerunde gebouw waar tussen de ordelijk ingerichte lokalen en ruimten even systematisch de bladen van de «Annalen van het Noorden» op hopen lagen, wachtend op samenvoeging tot wéér een periodiek werkstuk... De praktijk als één pool, het publiceren als de andere, en tussen beide bewegend, de verteller De Lille, beluisterd door ons én door zijn echtgenote die geboeid en geamuseerd af en toe tussenbeide kwam...

Toen de geneeskunde ongeveer honderd jaar geleden begon infektieziekten met natuurwetenschappelijke middelen te bestrijden, was deze ziektegerichte instelling gerechtvaardigd. Tegenwoordig blijkt dat het denken in somatische ziektekategorieën te eenzijdig was en dringend behoefte heeft aan aanvulling. Het toevoegen van medische psychologie en sociologie heeft weliswaar een duidelijke toenadering tot de patiënt gebracht, maar het eenzijdig ziektegericht zijn werd daardoor nog niet overwonnen. Hoewel huisartsen geleerd werd hun handelswijze met somatische verschijnselen en diagnosen te motiveren...

Het tienjarig bestaan van een blad biedt een geschikte gelegenheid om even stil te staan en kritisch rond te kijken. Om te beoordelen wat voorbij is en voor te bereiden wat nog komen moet.

Herkennen we ons nog als huisartsen en worden we zo door onze medemensen ervaren? Aan studenten wordt nu huisartsgeneeskunde onderwezen. Ervaren zij in de praktijk huisartsen die naar het onderwezen model funktioneren? Zijn het alleen mooie akademische voorbeelden die men uiteindelijk tevergeefs tracht te verkopen?

Het tienjarig jubileum van HANU heeft binnen de redaktie aanleiding gegeven tot diepgaande overdenkingen over de rol van HANU binnen de HA-wereld.