Patiënten leven al te vaak hun therapievoorschriften niet na. Dit probleem wordt erkend als één van de belangrijkste knelpunten in de huidige medische zorgverlening. Om efficiënte therapietrouwbevorderende strategieën te ontwikkelen, is het nodig om de factoren die de therapietrouw van patiënten beïnvloeden, te identificeren. Deze studie onderzocht aan de hand van focusgroepenonderzoek de meningen van diabetespatiënten over hun ziekte en behandeling en de problemen die ze ondervinden bij het naleven van de voorgeschreven therapie. Opvallende vaststelling is dat patiënten hun behandeling vaak...

De vier universitaire centra voor huisartsengeneeskunde zijn de laatste jaren uitgegroeid tot volwaardige academische onderzoekscentra. Heel wat collega’s verlenen er hun medewerking aan researchopdrachten. Willen zij het academisch waarmaken, dan moeten zij ook internationaal publiceren. Deze rubriek wil meer ruchtbaarheid geven aan het vaak uitstekende werk van onze collega-onderzoekers. In deze rubriek worden alle publicaties kort besproken. Publicaties die klinisch relevant zijn voor de huisartsenpraktijk zullen op een later tijdstip als vertaling worden opgenomen in Huisarts Nu.

De redactie heeft heel wat geïnvesteerd om materiaal dat werd gepresenteerd op het Eerstelijnssymposium 2002 klaar te stomen voor publicatie. De oogst is eerder schamel. De HIBO’s die een prijs mochten ontvangen, zijn er meestal in geslaagd hun stuk voor publicatie aan te bieden en dit stukje over diabeteszorg is het eerste van enkele korte verslagen. Toch blijft het buitengewoon belangrijk om goed onderzoek te doen in de zeer moeilijke eerstelijnssetting en hiervan ook nog een publiceerbaar rapport te maken. Wetenschappelijk onderzoek is onontbeerlijk voor de noodzakelijke professionalisering...

Tegenwoordig kunnen diabetespatiënten binnen de intramurale sector vrij gebruikmaken van specifieke diensten diabetologie. Om tot goede afspraken met deze dienst in de regio te komen richtte de Huisartsenvereniging Turnhout een werkgroep op. Eerst werden problemen of knelpunten vastgesteld, daarna kwamen huisartsen en internisten van de regio tot een samenwerkingsprotocol. Hieruit vloeiden drie actiepunten: het opstellen van een diabetesverwijskaart, de organisatie van ex cathedra-navorming en ook de organisatie van navorming in kleine groepen.

In een huisartsenpraktijk in het Oost-Vlaamse Bottelare werd nagegaan hoe goed diabetespatiënten worden opgevolgd. Hiervoor werden in 1997 van 62 diabetespatiënten een aantal parameters geregistreerd. De resultaten werden vergeleken met het beleid dat door de NHG-standaard en de Vlaamse consensus wordt vooropgesteld en met een intern onderzoek uit 1994. De meeste onderzoeken bleken consequent te worden ingevoerd; enkel het voetonderzoek, de funduscopie, onderzoek van de vibratiezin en ECG's verdienen wat meer aandacht in de follow-up van diabetespatiënten.

Toen de Wereldgezondheidsorganisatie in 1990 vijf concrete doelstellingen formuleerde om de verwikkelingen bij niet-insulinedependente diabetes mellitus op te sporen en te beperken, werd daarbij gewezen op de belangrijke rol van de eerstelijnsgezondheidszorg. Hoe kan de huisarts in de praktijk bijdragen om deze doelstellingen te realiseren? Met die vraag in het achterhoofd werd de NHG-standaard voor diabetes aan een kritische analyse onderworpen. Zijn de voorgestelde tests valide en relevant? En vooral, is het beleid dat in deze Nederlandse standaard wordt voorgesteld, haalbaar in de Vlaamse...