Ziekten zoals diabetes verplichten ons om onze concepten te herzien en af te stappen van zowel de louter 'verticale' ziektegerichte aanpak als de louter 'horizontale' aanpak. We moeten komen tot een geïntegreerde aanpak die zowel kwaliteitsgericht als patiëntengericht is.

Het weergeven van een profielbeschrijving van patiënten met diabetes type 2 in België met als doel de kwaliteit van de zorg in de eerste lijn te evalueren.

Deze studie, in opdracht van de Vlaamse overheid, onderzocht het verband tussen het functioneren van de SamenwerkingsInitiatieven Thuiszorg (SIT’s) en de kwaliteit van zorg. Er bleek heel wat verwarring te zijn over de terminologie, de betrokkenheid van de verschillende partners en de organisatie binnen de verschillende SIT’s. Ook werd nog steeds een minderheid van de zorgbehoevenden met deze structuur bereikt. Missen de SIT’s hun doel?

In de regio Aalst loopt in het kader van het Koninklijk Besluit van 22 juni 2001 een diabetesproject dat wil nagaan of het haalbaar en effectief is om via een bottom-up methode een model van gedeelde diabeteszorg te ontwikkelen. Op basis van een vragenlijst werd eerst de huidige zorgverlening in kaart gebracht. Hierover werd vervolgens gedebatteerd in intradisciplinaire en interdisciplinaire werkgroepen. Vertrekkende van de knelpunten en de suggesties om ze op te lossen, werden adviezen geformuleerd.

Doorgaans wordt aangenomen dat het samenbrengen van mensen in een team ook betekent dat die mensen in staat zijn om in dat team optimaal te functioneren. Maar zo werkt het niet. Voor een doeltreffende samenwerking moeten tal van voorwaarden ingevuld zijn [zie ook themanummer Huisarts en Samenwerking, Huisarts Nu 2003;(32)1]. Dit exploratief onderzoek ging na of er een lineair verband bestaat tussen de graad van ‘interdependentie’ (onderlinge samenhang tussen teamleden) en de effectiviteit van de samenwerking. Hiervoor werden vier praktijkvormen onder de loep genomen.

Sinds geruime tijd ontstaan in de eerste lijn tal van samenwerkingsinitiatieven met de bedoeling de zorg voor patiënten beter te stroomlijnen. Eén ervan is het samenwerkingsprotocol voor wondverzorging in de thuiszorg, een initiatief van de SamenwerkingsInitiatieven Thuiszorg (SIT) West-Vlaanderen, dat een betere communicatie beoogt tussen huisartsen en thuisverpleegkundigen.

Het samenwerkingsinitiatief Interactief Overleg Geneesheren-Apothekers (IOGA) werd in 1999 te Merelbeke (Oost-Vlaanderen) opgericht naar aanleiding van een campagne rond benzodiazepines. Dit project is geïnspireerd op het Nederlandse FTO (FarmacoTherapeutisch Overleg) en wil streven naar een optimaal voorschrijf- en aflevergedrag van geneesmiddelen, met een maximum aan therapeutische effectiviteit en een minimum aan risico's.

Naar aanleiding van het onderzoeksproject ‘Kinderen in Ziekenhuizen’ (zie blz. 137) peilde dit kleinschalig onderzoek naar de kwaliteit van de samenwerking tussen huisartsen en kinderartsen in Oost-Brabant. Hoewel deze in het algemeen niet echt slecht te noemen is, zijn er toch enkele hete hangijzers: gebrekkige communicatie (laattijdige verslaggeving, te weinig telefonisch contact), aanwezigheid van een structurele concurrentiesituatie, late doorverwijzing naar de kinderarts, geringe terugverwijzing naar de huisarts,…. Een structurele aanpak zou de bestaande samenwerking kunnen verbeteren. De...

Thuiszorg wordt steeds intenser en frequenter. Daarom is het belangrijk een idee te hebben over welke pathologie aanwezig is en wat de ervaringen van de professionele hulpverleners zijn. Het Samenwerkingsinitiatief Thuiszorg (SIT) regio Mortsel stelde een coördinator aan met als doel de zorg te optimaliseren.