Een patiënt met een eetstoornis presenteert zich doorgaans niet met de eetstoornis zelf, maar met andere klachten voor de diagnose wordt gesteld. Belangrijk is om deze signalen tijdig te herkennen.

Ondanks de lage prevalentie van eetstoornissen, namelijk 3,54% in België, is deze aandoening een van de meest voorkomende psychische problemen en ziekten bij jonge vrouwen, met een hoge mortaliteit en chroniciteit. Het vroegtijdig herkennen en doorsturen voor een multidisciplinaire aanpak en zelf het aanspreekpunt blijven voor klachten is primordiaal.

Waarom een bepaald gedrag, in dit geval eetgedrag, helemaal ontspoort, is te verklaren door een complexe interactie van psychologische, sociale en biologische factoren. De aanpak van eetstoornissen zoals anorexia nervosa, boulimie of een niet-gespecificeerde eetstoornis vraagt dan ook om een multidisciplinaire aanpak. Na een theoretische introductie wordt hier aan de hand van een casus stap voor stap geïllustreerd hoe de huisarts een boulimiepatiënt het best kan opvolgen.