Sinds het begin van de jaren zeventig en vooral sinds de jaren tachtig is in België electieve sterilisatie meer en meer als methode van contraceptie aanvaard. Het vrijwillig stopzetten van de vruchtbare periode is een ingrijpend besluit. In dit artikel tracht de auteur aan te tonen dat dankzij een methodische aanpak en het deskundig verstrekken van informatie de huisarts dit proces van besluitvorming op een uitstekende manier kan begeleiden.

In juni 1991 vond te Parijs een internationaal congres plaats over de totaalbenadering van het probleem “Benigne Prostaathyperplasie ”. In een consensustekst werd een reeks standaard- aan te raden en facultatieve onderzoeken vastgelegd. Ook werden een aantal parameters voor de evaluatie van klinische studies geformuleerd.

Huisartsen hebben het vaak moeilijk met bun preventieve taak, die nochtans een belangrijk deel van hun functie uitmaakt. Vooral de preventie van prostaatkanker, met een rectaal onderzoek om de drie jaar voor mannen ouder dan 45 jaar, wordt zowel door zeer ervaren als door jonge artsen dikwijls vergeten. Ook levert de vergelijking van het prostaat- met het vaginaal onderzoek een aantal verschillen op.

Klinische lessen zijn leerrijk, maar moeilijk te formuleren en daarom ook vrij zeldzaam. Maar een huisarts die een klinische les geeft over een ziekte waarmee hij zelf jaren geconfronteerd werd en die hem uiteindelijk fataal werd, is nog veel merkwaardiger. Met de hulp van collega Stuer werd het dan ook mogelijk dit unieke document aan de huisartsen aan te bieden.

Toen de redactie voor het eerst met het artikel over prostaatcarcinoom en het begeleidende schrijven van H. Stuer geconfronteerd werd, waren de meeste leden verrast, ik zou bijna durven stellen ontgoocheld. Hoe kon een collega een klinische les geven over een ziekte waarmee hij reeds jaren geconfronteerd was en die hem tenslotte fataal zou worden? Vanwaar die nuchterheid, zakelijkheid.

Voor diegenen die het nog niet zouden weten is het experiment in verband met het Centraal Medisch Dossier (CMD) van de ex-minister van sociale voorzorg nu een feit. De meeste "week"- of laat ons maar zeggen “dag "-bladen voor huisartsen wijden er telkenmale nog één of ander artikel aan. Nog even in het kort het voorgestelde scenario: alle huisartsen en mutualiteiten worden aangeschreven om aan het experiment deel te nemen. De patiëntenpopulatie wordt op zijn beurt door de mutualiteit langs allerhande kanalen en slogans aangemoedigd tot deelname.