Het kiezen van een specialist is niet altijd even gemakkelijk. Goede specialistenkeuze maakt goede huisartsengeneeskunde mogelijk. Van de in totaal vierhonderd specialisten in Gent is het onmogelijk om als huisarts op een individuele wijze een gepaste keuze te maken. Daarom werd in een nascholingsgroep een systeem van beoordeling van specialisten ontwikkeld. Zevenduizend ervaringen van huisartsen met specialisten werden in de periode 1986-1988 in een enquête beoordeeld. De resultaten delen we hieronder mee.

De preventiekaart kunnen we bij onze patiënten niet introduceren zonder eerst over preventie zelf te spreken. Preventie is door alle huisartsen al altijd in hun werk geïntegreerd: bloeddruk meten, gewicht nagaan, rookstopadvies, zwangerschapsbegeleiding, uitstrijkjes nemen enzovoort zijn dagelijkse bezigheden. Preventie zonder kaart is dus wel degelijk mogelijk. Nochtans mis je dan de voordelen die de kaart biedt. Hoe je deze kaart kunt introduceren of in de consultatievoering inschuiven zal in dit artikel aan de hand van enkele concrete praktijkvoorbeelden geïllustreerd worden.

In de periode 1984-1988 initieerde de Projectgroep Vroegtijdige Kankeropsporing van de RUG in vijf Oostvlaamse gemeenten acties ter bevordering van de screening naar baarmoederhalskanker. Nieuw was dat de vrouwen tussen 25 en 64 jaar opgeroepen werden om voor een uitstrijkje bij de huisarts te gaan. Zowel voor als na het actiejaar werd via een steekproef-enquête de screeningssituatie in de gemeenten opgemeten. De gegevens en de resultaten worden in onderstaand artikel besproken.

Door de enorme kennisexplosie is de geneeskunde van een onderdeel in een zorgensysteem naar een systeem op zich gegroeid. Het bepaalt zelf wat ziekte is, terwijl de eigenlijke zorgverlening meer en meer uit het oog verloren wordt. Spitsvondige en technische snufjes zijn niet het enige wat patiënten verwachten. Aandacht en zingeving zijn minstens even belangrijke aspecten van een totale zorgverlening. Binnen dit alles is de huisarts op zoek naar een nieuwe identiteit, om een antwoord te vinden op de impasse waarin de huidige gezondheidszorg dreigt te verzeilen.

Het neurologisch onderzoek is, zoals alle elementen uit de propedeutiek, enorm belangrijk. In onze geneeskunde met haar uitgebreide technische hulpmiddelen lijkt het soms of klinisch onderzoek met al de zintuigen waarover we als arts beschikken, overbodig is. Niets is minder waar. Meer nog, als huisarts hebben we de niet onbelangrijke taak uit een veelheid van aangeboden klachten precies te detecteren wat pluis en niet pluis is, wat verder onderzoek nodig maakt en wat we even kunnen laten wachten, en dit alles binnen het bestek van een normale consultatie, ongeveer vijftien minuten.

Huisartsengeneeskunde is geen exact positieve wetenschap. Ook niet statistisch verwerkbare ervaringen kunnen in de huisartsengeneeskunde belangrijk zijn, wat uit de hierna volgende tekst kan blijken.

Röntgenapparatuur: hoe gaan Vlaamse huisartsen hier mee om, hoe gebruiken ze die apparatuur in hun huisartsenpraktijk, en welk soort huisartsen beschikt over een dergelijk apparaat? Aan de hand van een enquête trachten de auteurs op deze vragen een antwoord te formuleren.

Röntgenonderzoek in de huisartsenpraktijk: voor sommigen een mogelijkheid, voor anderen een noodzaak. De auteurs Remmen en Seuntjens onderzochten hoe ze röntgenonderzoek in eigen praktijk toepassen, en welke mogelijkheden dit voor hun patiënten inhoudt.

Dit artikel beschrijft een registratie van de weekendwachtdienst in de huisartsenkring van Wemmel. De studie liep van mei 1988 tot april 1989 en is grotendeels op eerder verschenen studies geïnspireerd, met name op de registraties in Hasselt en Tielt.

Collega's Maes en Schillemans brengen verslag uit over de jongste telg in de familie van de kwaliteitskringen. Deze onderzoeksmethode is aangepast aan een bredere Eerste Lijn en is een produkt van het VHI en de Koning Boudewijnstichting. Zij werd voor het eerst beschreven in Huisarts Nu 1988 (17), nummer 6. In hetzelfde nummer werden reeds kwaliteitskringen rond diabetes, cara, zwangerschap, echtscheidingen en bejaarden gerapporteerd. Later volgden nog Turkse vrouwen (Huisarts Nu 1989(18); nummer 10) en coma-patiënten (Huisarts Nu 1989 (18), nummer 9).