Naast de aanbevelingen voor vaccinatie in het vorige artikel in ditzelfde themanummer, gaan we in dit aanvullende stuk in op vaccinatie-aanbevelingen voor langdurig verblijf in het buitenland. Meer bepaald de Japanse encephalitis, rabies, tuberculose en BCG, en het meningococcenvaccin komen hier aan bod, bekeken vanuit de specifieke optiek van een verlengd bezoek en niet zozeer een (door)reis.

Op een spreekuur voor reizigersadvies gebeurt het regelmatig dat mensen een dag voor hun vertrek naar het buitenland nog gauw even «hun vaccinaties komen halen». Meestal valt er wel een mouw aan te passen, maar het is toch handiger — en voor de reiziger trouwens veiliger — als de tussenkomst iets vroeger gepland wordt. Laten we de bestaande vaccinaties even overlopen.

Malaria volledig voorkomen kan momenteel niet meer, met geen enkele methode. We kunnen enkel trachten het risico op een malariaaanval zo klein mogelijk te houden. Aangezien dit risico niet meer nul is, is informatie over een correcte therapie bij een eventuele aanval onontbeerlijk in een algemeen preventiebeleid. De preventie bestaat essentieel uit drie punten: de fysische barrière, namelijk de bescherming tegen muggebeten; chemoprofylaxe, namelijk pillen innemen; de behandeling bij een eventuele malariadoorbraak.

Het reizigersverkeer neemt toe en exotische bestemmingen zijn steeds meer in trek. De huisarts zal dus sneller met «importpathologie» in contact komen. Toch blijven het sporadische contacten, zodat een grondige kennis van de tropische pathologie een nutteloze bagage zou zijn. Enkele grote lijnen van de pathologie, enkele ziektebeelden en twee of drie algoritmen kunnen volstaan om de tropische pathologie te herkennen.

Niet alleen de buitentemperatuur stijgt, maar ook de vakantiekoorts kent hier en daar al een opflakkering.

In De Standaard van 29 februari 1988 doen enkele huisartsen een paar suggesties om de kostenexplosie in de sector «klinische biologie» te verminderen.

Televisie is voor mij niet meer dan een slaapmutsje. Toch is de titel Face à la presse om een of andere reden in mijn achterhoofd blijven hangen.

Digoxine (Lanoxin, Caidigox, Natigoxine) is werkzaam bij voorkamerfibrillatie door hartspierdeficiëntie.

Bij 135 gezonde proefpersonen en 33 personen in behandeling voor hyperlipidemie werd een onderzoek verricht naar de invloed van cholesteroltoevoeging aan hun dieetvoeding. Het dieet bestond uit vezelrijke koolhydraten, weinig vet (26 % van het totale aantal calorieën bij hyperlipidemie en 35 % bij normolipidemie) en een verhoogde onverzadigde/verzadigde vetzuurverhouding.

Nog goed nieuws ! De auteurs van dit artikel hadden eerder al vastgesteld dat kanker significant minder voorkwam bij Finse mannelijke dokters dan bij gelijkaardige beroepsgroepen.