Zorgredacteur Michiel van der Geest van de Volkskrant verdiepte zich lange tijd in het zorgtraject van een vrouw met dementie. Hij vertelt met veel respect over de progressieve achteruitgang, de inzet van de mantelzorgers en staat ook stil bij de complexe beslissing ‘wanneer naar het verpleeghuis’.

Opvolging van hartfalen is een intensief traject, waarbij op de eerste plaats de patiënt betrokken is via zelfmonitoring van lichaamsgewicht, hartslag en bloeddruk. Maar het is de huisarts of de praktijkverpleegkundige die de educatie verzorgen en de supervisie/coördinatie van de ambulante zorg op zich nemen.

Nauwkeurige opvolging van patiënten met hartfalen zorgt voor een daling van onverwachte hospitalisaties en overlijden. Maar dagelijkse monitoring van bloeddruk, hartslag, gewicht en eventueel zuurstofsaturatie vraagt veel inzet van patiënten en mantelzorgers.

De eerste weken na ontslag uit het ziekenhuis zijn een kwetsbare periode voor patiënten met hartfalen. Er is een verhoogd risico op heropname in het ziekenhuis en overlijden.

Vertrouwen in de arts-patiëntrelatie bevat vele schakeringen en invalshoeken. De nieuwe Wet Patiëntenrechten over vertrouwenspersonen biedt een kans om hiermee proactief aan de slag te gaan.

Stoppen met roken is geen sinecure. Het vraagt opbouw van motivatie, voorbereiding, planning en dan… doorzetten en volhouden. Vooral dat laatste is voor een ex-roker een eenzame bezigheid. Steeds weer gaan voor een rookvrije dag. Om dat vol te houden komt de tijdloze scheurkalender een handje helpen.

De blik van de geneeskunde is steeds meer gericht op preventie: ernstig ziek zijn voorkomen. Dat lijkt als een paal boven water te staan en zet ons aan om bij zoveel mogelijk patiënten te zoeken naar voortekens van een ernstige aandoening.

Augustus, de oogstmaand. Zo zit het al duizenden jaren in de hoofden van boer en tuinder. Maar wat gebeurt er nadien met die oogst? In een graag gekoesterd romantisch beeld komt de oogst van graan, aardappelen en groenten in rijkelijke opslagplaatsen terecht, om met mondjesmaat vrij te komen zodat we de schaarste van najaar en winter kunnen overbruggen.

In 1951 startte collega Jef De Loof in Aalst zijn solopraktijk. Vanaf het begin was zijn blik niet alleen gericht op het wel en wee van de individuele patiënt, maar Jef had meteen ook oog voor de manier waarop de gezondheidszorg op meso- en macroschaal loopt.