In de ene wachtkring wordt de haio steevast met de praktijkopleider ingepland, terwijl dit op andere plaatsen niet gebruikelijk is. De haio is dan voor directe supervisie afhankelijk van de goodwill en de expertise van een collega-wachtarts. En tijdens een nachtdienst is de haio altijd alleen op de wachtpost, met enkel telefonische supervisie.

Huisartsen-in-opleiding worden in Vlaanderen nog te vaak voor de leeuwen gegooid. In Nederland worden ze beter omkaderd, zo blijkt uit het vorige onderzoek. Hoe kan het beter? En zijn kleine ingrepen al voldoende? Verschillende betrokkenen geven hun mening.

Uiteindelijk streven sekswerkers ernaar, net als ieder ander, om de kost te verdienen en om een veilig en comfortabel leven te leiden. Als de EU hun gezondheid en welzijn wil beschermen, zou de beste manier zijn om de European Sex Workers’ Rights Alliance, Amnesty International en UNAIDS te volgen en een bredere decriminalisering van sekswerk te steunen.

Het doen van wachtdiensten houdt haio’s bezig, dat is het minste wat je kunt opmaken uit dit artikel over het leerproces tijdens wachtdiensten in Vlaanderen en Nederland.

Een gedwongen opname is vaak een traumatische ervaring. Deze patiënt doet haar persoonlijk verhaal, wat uiteindelijk een positieve ervaring werd met ruimte voor eigen keuzes.

In haar wekelijkse column in de BMJ vertelt de Londense huisarts Helen Salisbury dat zij geen tijd meer heeft om medische tijdschriften te lezen, maar tijdens het werk wel dankbaar gebruikmaakt van het internet voor noodzakelijke informatie ‘on the spot’. Daarnaast volgt ze een jaarlijkse updatecursus om de blinde vlekken in haar kennis en vaardigheden te leren kennen. In een tijdsspanne van vijf uur komen de belangrijkste wijzigingen aan bod in de richtlijnen van het National Institute for Health and Care Excellence (NICE).

De titel van het boek verwijst naar het gevoel dat de schrijver bekruipt “dat we als huisartsen steeds vaker het antwoord zijn op de vragen van de zorgverzekeraars, politiek en beleidsmakers in de zorg met als gevolg een steeds verder uitbreidend takenpakket.”

Door haar werk in de audiologische afdeling op de dienst Neus-Keel-Oor van het UZA heeft Annick Gilles, de auteur van dit boek, contact met veel tinnituspatiënten. Ze is tevens de oprichter en bezieler van TINTRA (TINnitus Therapie en Research centrum Antwerpen), een internationaal vooraanstaand tinnitus expertise- en onderzoekscentrum.

Van ons gewicht wordt bijna de helft ingenomen door de spieren. Weliswaar is er veel geweten maar veel ook niet. Alleen al over hoeveel verschillende spieren een mens heeft, bestaat er nog heel wat discussie. De auteurs houden het op 583 voor de vrouw en 587 voor de man en argumenteren dat met een berekening achteraan het boek.

De auteur, Hans Brölmann, is een voormalige hoogleraar gynaecologie in het Universitair medisch centrum in Amsterdam. Hij is bestuurslid van de Stichting ‘Openheid na incidenten’, een onafhankelijk kenniscentrum dat aan de hand van opleiding en coaching zorgverleners klaarstoomt voor openheid na incidenten.