Contact met de natuur zorgt voor stressreductie, minder depressie en frustratie, beter algemeen welzijn en meer positieve energie. Welke handvaten helpen deze kennis te implementeren in de praktijk?

De coronapandemie brengt een hoop maatregelen met zich mee: mondkapjes dragen, regelmatig handen wassen, oppervlakken ontsmetten, ventileren van binnenruimtes, afstand houden en contacten beperken. Dit allemaal om de verspreiding van SARS-CoV-2 tegen te gaan.

Een deel van de patiënten die COVID doormaakten, blijft langer ziek dan initieel verwacht. Wat is nodig om deze patiënten beter op te volgen?

Patiënten met diabetes hebben een verhoogd risico op een ongunstig verloop van COVID maar ook op gezondheidsproblemen door uitstel van zorg. De huisarts is hier een essentiële schakel.

Door de wereldwijde COVID-19-pandemie kwam de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) vorig jaar vaak in het nieuws. Regionaal directeur voor Europa is sinds 1 februari 2020 de Vlaming Hans Kluge, huisarts van opleiding, maar intussen al decennialang internationaal actief.

De COVID-19-epidemie leidt tot een algemene daling van het mentale welzijn van de bevolking, vooral bij vrouwen, jongeren en chronisch zieken. Het weren van fake nieuws en bevorderen van sociale steun kunnen een positieve invloed hebben om angst en stressgevoelens te minderen. Toegankelijke psychologische hulpverlening voor de meest kwetsbare groepen is hierbij essentieel.

De vroegtijdige en intensieve respons op de COVID-19-epidemie door de Nieuw-Zeelandse overheid heeft een grote ziektelast door het virus voorkomen. Dit in contrast met vergelijkbare westerse landen die laattijdiger op een nationale lockdown zijn overgegaan.

U hebt een historisch nummer van Huisarts Nu in handen: het eerste van de 50ste jaargang. Ook historisch is de tijd waarin we momenteel (moeten) leven.

There’s no such thing as a society, verklaarde Margareth Thatcher ooit: mensen moeten vooral voor zichzelf zorgen. Dit vormde het credo van de neoliberale maatschappij waar alles aan het privé-initiatief wordt overgelaten en men zo weinig mogelijk overheidsinmenging wil.

Ook na een milde COVID-19-infectie zijn er vaak langdurige symptomen die een negatieve impact kunnen hebben op het sociaal leven, werk en huishouden van de patiënten. De meest voorkomende persisterende symptomen na acht maanden zijn anosmie, vermoeidheid, ageusie en ­dyspneu.