Er is (opnieuw) meer interesse in welke taken huisartsen op zich nemen tijdens de begeleiding van zwangere vrouwen en hun partner voor, tijdens en na de zwangerschap/bevalling en van de baby postnataal.

De opvolging van een zwangerschap door de huisarts, een vroedvrouw, collega-huisarts of gynaecoloog is momenteel versnipperd en onduidelijk. Er is geen integratie en coördinatie van een zorgplan. Gezien de huisarts meestal de eerste zorgverlener is die een zwangerschap vaststelt, moet dit moment aangegrepen worden om neutraal de opties te overlopen aan de hand van de noden van de toekomstige ouders. Dit komt de zorg ten goede voor moeder (partner) en kind.

De rol van huisartsen in de perinatale periode is ruim en verschilt sterk van praktijk tot praktijk. Huisartsen die aangeven geen zwangerschapsbegeleiding te doen, nemen toch vaak taken op.

De biologische mechanismen waardoor zwangere vrouwen in kwetsbare levensomstandigheden belaagd worden, komen stap voor stap in beeld. Dat biedt aanknopingspunten om interventies op te volgen via het registreren van biologische parameters. Het uiteindelijk doel is het creëren van een leefklimaat voor de moeder waarbij het ongeboren kind zich optimaal kan ontplooien.

Seksuele en reproductieve gezondheid is voor patiënten een cruciaal aandachtspunt want, bekeken vanuit onze evolutionele lijn, lijkt een gezond nageslacht op de wereld zetten zowat de belangrijkste levenstaak. Spijtig genoeg schuiven heel wat perinatale zorgtaken geluidloos weg uit het huisartsgeneeskundig handelen.

De uitgave “A guide to effective care in pregnancy and childbirth” is een verkorte weergave van het duizend vijfhonderd bladzijden tellende tweedelige werk “Effective care in pregnancy and childbirth ”.

Uit de analyse van 220540 geboorten met 2152 perinatale sterfgevallen, opgetekend in Zwitserland tussen 1979 en 1981, bleek een verband tussen het uur van de geboorte en de overlijdenskans.