Het absolute aantal van 18 000 zwangerschapsafbrekingen per jaar spreekt misschien tot de verbeelding, maar geeft geen inzicht in de evoluties en laat ook geen vergelijking toe met de situatie in andere landen.

Een ‘uiterst prille medische abortus’ is een vrij nieuwe ontwikkeling in zwangerschapsafbrekingen en laat toe dat vrouwen een abortus kunnen hebben vanaf één dag overtijd of wanneer een zwangerschapstest positief blijkt.

In België zal één vrouw op vijf ooit in haar leven een zwangerschap laten afbreken. Tijd dus om dit op een normale manier te bespreken en komaf te maken met alle misverstanden en mythes.

Elke vrouw die ongepland, ongewenst of niet langer gewenst zwanger is én haar (ex-)partner verdienen kwaliteitsvolle zorg om een weloverwogen beslissing te nemen. Niet iedereen heeft het moeilijk om tot een keuze te komen, maar ook dan is stilstaan bij de keuze zinvol. Het is immers bekend dat reflecteren over het proces van kiezen en beslissen de kans op verwerkingsproblemen achteraf verkleint, ongeacht de keuze die gemaakt wordt.

Seksuele en reproductieve gezondheid is voor patiënten een cruciaal aandachtspunt want, bekeken vanuit onze evolutionele lijn, lijkt een gezond nageslacht op de wereld zetten zowat de belangrijkste levenstaak. Spijtig genoeg schuiven heel wat perinatale zorgtaken geluidloos weg uit het huisartsgeneeskundig handelen.

De rol van huisartsen in de perinatale periode is ruim en verschilt sterk van praktijk tot praktijk. Huisartsen die aangeven geen zwangerschapsbegeleiding te doen, nemen toch vaak taken op.

Preconceptiezorg in de eerste lijn, inclusief korte en intensieve voorlichting (niet noodzakelijk door een huisarts), aanvullende medicatie en dieetaanpassing, is effectief in het verbeteren van gezondheidskennis en het verminderen van preconceptierisicofactoren bij vrouwen, terwijl voor mannen het bewijs beperkt is. Of het de zwangerschapsuitkomsten kan verbeteren, is nog niet duidelijk.

We moeten af van het idee-fixe dat elke zwangerschap enthousiast onthaald wordt. Deze zin staat in de eerste paragraaf van het opiniestuk van Carine Vrancken en Greet Poets van LUNA, de centra die instaan voor de opvang van vrouwen met een onbedoelde zwangerschap (blz. 21). Zeker huisartsen hebben wekelijks te maken met de uiteenlopende gevoelens die zwangerschap, en bij uitbreiding reproductieve gezondheid, kunnen oproepen.

In tegenstelling tot de meerwaarde die de subtypering van GDM heeft in het voorspellen van obstetrische/neonatale outcome, lijkt subtypering geen meerwaarde te bieden in het voorspellen van het toekomstige diabetesrisico. Strikte opvolging van de glucosetolerantie in de jaren na de zwangerschap blijft daarom noodzakelijk bij alle vrouwen met GDM, onafhankelijk van het subtype.

Het optimaliseren van de vruchtbaarheid is in onze huidige maatschappij van groot belang omdat vrouwen hun zwangerschap steeds vaker uitstellen. Men ‘neemt’ een kind wanneer het uitkomt in het leven. Door de afnemende vruchtbaarheid van de vrouw met de leeftijd verhoogt de tijd tot een spontane zwangerschap en neemt de vraag naar kunstmatige reproductieve therapie toe.