Van hulpverleners en mantelzorgers wordt elke dag veel verwacht. Zoveel dat ze bijna volmaakt moeten zijn, dat hun goedheid nooit eens wankelt. Dat legt niet alleen de omgeving hen op, ook voor zichzelf leggen ze de lat hoog. Aan die hoge verwachtingen voldoen lukt echter niet altijd. Enerzijds zijn zorgverleners ‘ook maar mensen’ met hun gebreken en anderzijds speelt zorg zich zelden in een ideaal kader af (middelen en tijd zijn vaak schaars, te schaars om goede zorg te verlenen). Net di...