Personen met hartfalen hebben gemiddeld meer dan vijf andere aandoeningen. Hoe komen tot een nauwkeurige diagnose, de juiste medicatie en gepersonaliseerd zorgplan?

De bepaling van natriuretische peptiden kan helpen in de vroegdiagnose van hartfalen. Ondanks de meerwaarde van deze test, wordt deze nog steeds niet terugbetaald.

Therapietrouw bij hartfalen is een uitdaging, zeker wat de inname van diuretica betreft. Hoe kunnen huisarts en apotheker elkaar versterken om de therapietrouw te bevorderen?

Een geïntegreerde multidisciplinaire opvolging van patiënten met hartfalen vermindert de kans op heropname en sterfte. Cardiologen ontwikkelden daarom het online zorgpad (www.zorgpadhartfalen.be).

Ongeveer 15 tot 30% van de hartfalenpatiënten wordt binnen 30 dagen na ontslag opnieuw opgenomen. Telemonitoring is een veelbelovend zorgmodel om dit aantal te verminderen.

Nauwkeurige opvolging van patiënten met hartfalen zorgt voor een daling van onverwachte hospitalisaties en overlijden. Maar dagelijkse monitoring van bloeddruk, hartslag, gewicht en eventueel zuurstofsaturatie vraagt veel inzet van patiënten en mantelzorgers.

Opvolging van hartfalen is een intensief traject, waarbij op de eerste plaats de patiënt betrokken is via zelfmonitoring van lichaamsgewicht, hartslag en bloeddruk. Maar het is de huisarts of de praktijkverpleegkundige die de educatie verzorgen en de supervisie/coördinatie van de ambulante zorg op zich nemen.

Patiënten met hartfalen vragen om een nauwkeurige diagnose en een gepersonaliseerde zorg. Dat wordt duidelijk in dit themanummer van Huisarts Nu.

De gemiddelde vijfjaarsoverleving bij hartfalen bedraagt slechts 50%. Toch wordt palliatieve zorg bij patiënten met hartfalen te weinig en te laat ingezet. Hoe het gesprek tijdig aangaan?

De eerste weken na ontslag uit het ziekenhuis zijn een kwetsbare periode voor patiënten met hartfalen. Er is een verhoogd risico op heropname in het ziekenhuis en overlijden.

Wie Huisarts Nu leest, kan accreditering verwerven na het grondig doornemen van één of meerdere artikels uit ons tijdschrift. De vragen worden zorgvuldig opgesteld samen met de redactie en vervolgens op het e-learningplatform medi-Campus geplaatst.

De prevalentie van hartfalen stijgt met de leeftijd, van 1% in de leeftijdscategorie 55 jaar tot meer dan 10% bij 70-plussers. Dat is vermoedelijk een onderschatting, want sommige studies schatten dat ongeveer 50% van de patiënten met hartfalen niet met een hartfalendiagnose geregistreerd staat.

Hartfalen is een belangrijk probleem. Ten eerste door de hoge prevalentie van de aandoening: 10-20% van de patiënten tussen de 70 en 80 jaar lijdt aan hartfalen.1 Ten tweede door de grote impact op de kwaliteit van leven: draaglast van symptomen, herhaaldelijke ziekenhuisopnames en verhoogd risico op overlijden.1 Ten derde door de hoge gezondheidskosten, vooral ten gevolge van frequente ziekenhuisopnames (1-2% van het Riziv-budget).

Chronisch hartfalen is een belangrijk probleem omwille van de vergrijzende populatie, de impact op de kwaliteit van leven, de herhaaldelijke ziekenhuisopnames en de hoge mortaliteit. Het is bekend dat een multidisciplinair zorgprogramma met opvolging door gespecialiseerde hartfalenverpleegkundigen de sterfte doet dalen, hartfalenhospitalisaties vermindert en de levenskwaliteit verbetert.

Een persoon met hartfalen is een archetype voor de chronische patiënt. In België worden jaarlijks meer dan 15 000 patiënten gediagnosticeerd, van wie een kwart overlijdt binnen het jaar na diagnose. Ongeveer 1-2% van het jaarlijkse budget voor gezondheidszorg gaat naar patiënten met hartfalen, vooral omwille van frequente (her)opnames.