Als poortwachter van de gezondheidszorg is de huisarts vaak de eerste hulpverlener die met allerlei fysieke, psychosociale en psychiatrische klachten van mensen te maken krijgt. Niet alleen is hij de eerste, maar vaak ook de enige hulpverlener. Want om tal van redenen wordt de patiënt in geringe mate doorverwezen. De oorzaken hiervan liggen zowel bij arts als patiënt of bij de organisatie van de gezondheidszorg. Juist omwille van die sleutelrol moet de huisarts een goede kijk hebben op de diagnostiek van de meest voorkomende of invaliderende psychiatrische aandoeningen. Diagnostiek is echter...

Artsen hebben weinig ervaring met beslissingen omtrent niet starten of staken van levensverlengende behandelingen. Dit leidt dikwijls tot verwarring en bezorgdheid bij alle betrokkenen: hulpverleners willen weten hoe ze dergelijke beslissingen het best nemen en ouderen (en hun familie) vrezen het slachtoffer te worden van een eindeloze reeks ingrijpende behandelingen of zijn integendeel bang te worden ‘opgegeven’ en geen behandeling meer te krijgen. In dit derde artikel van onze reeks tonen we waarmee huisartsen rekening moeten houden als ze ‘goede beslissingen’ willen nemen.

Aanbevelingen voor goede medische praktijk zijn richtinggevend als ondersteuning en houvast bij het nemen van diagnostische of therapeutische beslissingen in de huisartsengeneeskunde. Zij vatten voor de huisarts samen wat voor de gemiddelde patiënt wetenschappelijk gezien het beste beleid is. Daarnaast is er de agenda van de patiënt, die een gelijkwaardige partner is bij het nemen van beslissingen. Daarom moet door een heldere communicatie de vraag van de patiënt voor de huisarts duidelijk zijn en moet de huisarts de patiënt voldoende informeren over alle aspecten van de verschillende...

Jaarlijks ontdekt men wereldwijd bij ongeveer 330 000 personen blaaskanker en sterven er 130 000 aan de gevolgen ervan. Gezien de almaar groeiende en vergrijzende wereldbevolking zal de incidentie van deze kanker in de toekomst waarschijnlijk toenemen. Preventie is daarom van algemeen belang. Eén van de meest doeltreffende strategieën is het vermijden van risicovol gedrag. We weten uit epidemiologisch onderzoek dat roken, beroepsmatige blootstelling aan risicofactoren en chronische infecties met S. haematobium belangrijke oorzaken zijn van blaaskanker. Maar stilaan groeit het vermoeden dat ook...

De huisartsenwachtpost Deurne-Borgerhout (bij Antwerpen) beschikt over een databank waarin alle gegevens zitten met betrekking tot wat hun huisartsen voorschrijven tijdens de wachtdienst. Analyse ervan wijst uit dat huisartsen het wellicht nog niet zo slecht doen en goedkoper voorschrijven dan hetgeen de minister ons wil doen geloven. Het bevestigt bovendien het belang van een goede registratie, zodat we als beroepsgroep onze argumenten op een hoger beleidsniveau kunnen staven aan de hand van de juiste cijfers.

Maligne darmobstructie is een gevreesde complicatie bij patiënten met een vergevorderde intra-abdominale of pelviene tumor. Gevreesd omwille van het soms dramatische klinische tableau en wegens de moeilijke beleidskeuzes die deze situatie met zich kan meebrengen. Nochtans is de aanpak van maligne darmobstructie in de meeste gevallen een haalbare kaart, ook voor de huisarts en zijn patiënt in de thuissituatie! In dit tweede artikel van onze reeks over de zorg rond het levenseinde worden de kenmerken van deze ernstige situatie en een globale aanpak ervan voorgesteld.

Op consultatie of huisbezoek zien huisartsen vaak kinderen en jongeren die ongezond leven en er slechte gewoonten op na houden inzake voeding en vrije tijd. Dr. Deraeve, eerste auteur van dit artikel, heeft in het kader van een praktijkproject een instrument ontwikkeld om binnen het tijdsbestek van een consultatie naar deze gewoonten te peilen, concrete adviezen te geven en de gegevens beknopt te registreren in het elektronisch medisch dossier (EMD), dit laatste om goede follow-up mogelijk te maken.

We ontvingen een lezersreactie van Jef Boeckx, Hugo Van Puymbroeck, Rudi Bruyninckx, Jo Dewachter, Louis Ferrant, Luc Debaene en Jef Vanden Ende (werkgroep Besliskunde) op het artikel van Planckaert G; Het warme ei dat niemand voelt, verschenen in Huisarts Nu 2005; 10:584-7. Wij publiceren ze hier samen met een antwoord van de auteur van het artikel.

Het antwoord op de vraag waarom aan huisartsengeneeskundig onderzoek wordt gedaan is heel simpel: om onze patiënten een betere zorg te kunnen bieden! Het volstaat immers niet om onderzoeksresultaten uit de tweede lijn gewoonweg te extrapoleren naar de eerste lijn. De huisartsengeneeskunde is een unieke discipline, met ‘context’ en ‘gemeenschap’ als belangrijke facetten. Aan wat moet huisartsengeneeskundig onderzoek dan voldoen? Dit artikel stelt een kader voor dat kan helpen om vragen in de huisartsengeneeskunde, waarop we een antwoord willen om de kwaliteit van zorg aan onze patiënten te...

Huisartsen pleiten al jaren voor echelonnering. De zogenaamde medische centra voor huisartsen (MCH’s) betekenen hierin een doorbraak. Hun belangrijkste kenmerk is de obligate verwijzing van de patiënt door de huisarts. Deze situatie is uniek voor Vlaanderen. In deze beschrijvende studie worden de negen tot hiertoe opgerichte MCH’s vergeleken op vlak van verenigingsvorm, interne organisatie, personeelsbeleid, financiële structuur en externe samenwerking. Ook andere gelijkaardige initiatieven worden onder de loep genomen.