Samen werken verloopt niet altijd van een leien dakje. Duidelijke afspraken en overlegmomenten zijn nodig om wrevel of ergernis te voorkomen. Anderzijds worden de positieve aspecten soms ook uitdrukkelijk bejubeld. Twintig huisartsen, werkzaam in een associatie, vertellen in dit artikel wat zij als voor- en nadelen van deze praktijkvorm beschouwen.

In een themanummer over huisartsenassociaties hoort een beschrijving thuis over de huidige frequentie en vormen van het fenomeen. Hoeveel huisartsen in Vlaanderen werken samen met een collega? Bestaat de samenwerking meestal tussen twee of tussen meerdere artsen ? Is er dikwijls sprake van een familieverband binnen de associatie? Werken vrouwelijke huisartsen in andere praktijkvormen dan hun mannelijke collega’s? Is er een verschil in geografische spreiding?

Ondanks de toenemende tendens naar meer groepspraktijken, is er nog niet veel over bekend. Éénduidige definities ontbreken en cijfergegevens zijn, vooral dan in België, weinig voorhanden. Dir artikel brengt literatuurgegevens uit verschillende landen samen, die als uitgangspunt én toetssteen voor de andere researchartikels kunnen dienen.

De huisarts lijkt soms wel vastgeroest in zijn solopraktijk. Nochtans zouden de meeste jonge artsen liever samen werken. Wat houdt hen dan tegen dit op grote schaal te doen ? Zijn er naast voordelen ook nadelen ? Dit themanummer ging op zoek naar antwoorden en deed aansluitend een gooi naar de toekomst.

Het medisch schooltoezicht of afgekort MST is een dienst waarvan de taak en de draagwijdte niet voor alle huisartsen zomaar duidelijk is. Tot nu toe is naar haar functionering nog weinig onderzoek verricht. Haar werking, evenals de taak van de schoolarts verdient verduidelijking. Huisarts en schoolarts zijn immers dikwijls nog onbekenden voor elkaar. Onderstaande tekst richt naast een beknopt historisch overzicht aandacht aan de verwachtingen die ze ten opzichte van elkaar hebben. En welk ogenblik, zoals deze laatste maand van het schooljaar, leent zich daar beter toe dan juni?