Beste Collega, In verhand met de aandacht die de laatste tijd besteed wordt aan de Moerman-therapie, lijkt het mij nuttig even naar bijgaand artikeltje te kijken.

Het lijkt mij een raadsel waarom er niet meer schrijvende huisartsen bestaan. Ik bedoel dan huisartsen die boeken of boekjes schrijven, niet over geneeskunde en wetenschap natuurlijk, maar die gewoon literatuur plegen.

In westerse landen is in de leeftijdsfase tussen één week en één jaar wiegedood de meest voorkomende doodsoorzaak: ongeveer één op de duizend kinderen wordt er jaarlijks door getroffen. In één of twee op de tien gevallen van wiegedood wordt bij postmortem onderzoek een redelijke verklaring van het overlijden gevonden.

Zaterdagmiddag twaalf uur. De laatste patiënt van de week heeft net de deur achter zich toegetrokken. Even tijd voor reflectie en evaluatie.

De Vlaamse apothekersverenigingen sponsorden via de vzw Farma een onderzoek naar: aërosolcompressors en vernevelaars, welke keuze?

Aan een dubbelblind, placebo-gecontroleerd, gerandomiseerd cross-over onderzoek namen 89 patiënten met stabiel bronchiaal astma deel. Gedurende 24 weken werden ze behandeld met fenoterol (Berotec) of placeboinhalatie.

Dit proefschrift beschrijft een experimenteel onderzoek naar voorlichting bij hartchirurgische patiënten. Van 1980 tot 1987 liep een preoperatief voorlichtingsprogramma voor (coronaire bypass) patiënten van het Thoraxcentrum AZR-Dijkzigt.

Aërosoltherapie is de laatste jaren in. Het effect en de bruikbaarheid van deze behandelingswijze komen hier evenwel niet aan bod. Wel wordt het maken van de juiste keuze in de veelheid van toestellen benadrukt. Het welslagen van de therapie wordt er immers door beïnvloed. Bijgaande tekst brengt verslag uit van een onderzoek bij aërosolcompressors en vernevelaars.

Varicella is een veel voorkomende, en vrijwel altijd onschuldige ziekte op kinderleeftijd; herpes zoster wordt bij kinderen eerder zeldzaam gediagnosticeerd, en kent bij hen slechts uitzonderlijk een minder goedaardig verloop. Dit heeft als gevolg dat aan deze aandoeningen soms te weinig aandacht wordt besteed, terwijl precies de huisarts, als gezinsarts, wel eens merkwaardige vaststellingen kan doen omtrent het voorkomen van deze aandoeningen.