Stel: een 24-jarige briljante student derde master geneeskunde aan de Katholieke Universiteit Leuven ambieert een coassistentschap psychiatrie. Wat denkt u dat hij te horen krijgt van zijn opleider huisartsgeneeskunde: ‘Interessant! De geestelijke gezondheidszorg zit in de lift en met de recente ambulantisering van zorg voor personen met een psychische kwetsbaarheid staan heel wat innoverende projecten op stapel.’ ‘Elke dag word ik in mijn praktijk geconfronteerd met de ellende die verslaving kan aanrichten. Ik heb daar als huisarts te weinig grip op. Het is ontzettend belangrijk dat er...

Zijn huisartsen en psychiaters concurrenten of eerder partners in de zorg? Huisarts Nu vroeg het aan een ‘gemengd koppel’, huisarts Karin Van den Bulck en psychiater Dirk De Wachter.

Na het literatuuronderzoek naar bevlogenheid (zie blz. 104) wilden we ook nagaan hoe bevlogen huisartsen in de praktijk zijn. Gepassioneerde huisartsen die hart en ziel in hun beroep leggen, kennen we allemaal. Toch staat deze groep zelden in de kijker. Onderzoek richt zich vooral op huisartsen met klachten zoals depressie en burn-out. Hoewel dit zeer belangrijk is, leek het interessant de focus eens te verleggen. Gezien de positieve attitudes en prestaties die uit bevlogenheid voortvloeien, evenals het aanstekelijk werkende enthousiasme op de omgeving, lijkt het nuttig bevlogenheid bij...

Werken maakt gelukkig. Of niet? Harde prevalentiecijfers ontbreken, maar zo’n 10% van de huisartsen zou aan een burn-out lijden. De literatuur staat bol van artikels betreffende het herkennen en behandelen van ‘negatieve’ signalen. Maar is het als huisarts voldoende om van min één naar nul te gaan? Vertrekkende van het idee dat huisartsgeneeskunde niet enkel inspanning, moeite en opoffering betekent, maar ook uitdaging, groei en plezier, belanden we in het domein van de positieve psychologie: wat zit er tussen nul en plus één? Deze uitbreiding op de traditionele psychologie focust op de...

In vele landen staat de eerstelijnsgezondheidzorg onder druk, onder andere door de toenemende levensverwachting, multimorbiditeit en chroniciteit van zorg. Taakdelegatie van artsen naar verpleegkundigen in de eerste lijn is een belangrijke strategie om deze druk te doen zakken. Studies tonen aan dat goedopgeleide verpleegkundigen voor bepaalde pathologie minstens evenwaardige zorg kunnen verlenen als artsen.

Meer dan 90% van de borstkankerpatiënten krijgt de diagnose in een vroeg stadium, maar toch sterft uiteindelijk 25% ten gevolge van metastasen op afstand. Vele patiënten zoeken dan ook actief naar allerlei soorten manieren om dit risico te verkleinen. Goede informatie is daarbij cruciaal.

Op 21 juni is het Wereld Yoga Dag. Dat levert mooie beelden op van massa’s yogabeoefenaars overal ter wereld. Want yoga is een toenemende hype. In de Verenigde Staten beoefent 10% van de bevolking regelmatig yoga. Heeft deze oosterse vorm van lichaamsbewustzijn nog iets meer te bieden dan een modegril om rust en ontspanning op te zoeken? Is er een mogelijk therapeutisch effect?

Deze maand behalen een paar honderd huisartsen-in-opleiding (haio’s) hun erkenning als ‘volwaardig’ huisarts. Ze hebben een lang en grondig traject achter de rug van basiskennis, omgaan met evidence, klinische stages en ervaringsgericht leren in een opleidingspraktijk, het ‘echte’ werk. Twee jaar om de hele medische bagage te boetseren tot een eigen stijl. In het begin wat aarzelend, onzeker, maar met steeds meer vertrouwen in de groei naar een eigen invulling van het huisarts zijn.

Het is de eerste zonnige dag die echt aanvoelt als lente en ik fiets met een stralend humeur naar mijn eerste huisbezoek. Ik ben gebeld voor een huisbezoekje aan mevrouw S., een lieve maar zenuwachtige dame van 86 jaar. Vorige week was ze al eens bij mij, haar partner was toen juist overleden na een relatie van dertien jaar. Ze zei toen wel met enige klem: 'Het was eigenlijk meer een vriend hoor, seks enzo, daar deden wij niet aan.' Maar ze woonden dus wel samen in een huis vlakbij de praktijk.

Ze is net terug van een tripje naar het lokale ziekenhuis. Een 'midweek', zeg maar. Tijdens het weekend verwezen door de wachtarts, wegens koorts en verwardheid. Ik heb geen zin om mijn telefoon overal mee te zeulen, zeker niet tijdens weekends, maar elke maandag ben ik dan toch weer teleurgesteld als ik zie hoe laag de drempel is voor sommige collega's om iemand binnen 'te draaien', zeker vanuit het rusthuis.