Jaren geleden, toen ik mijn praktijk begonnen was, vertrouwde een ervaren collega me het volgende toe: “Als patiënten met geschenken komen, dan mag je je eraan verwachten dat ze binnenkort van huisarts zullen veranderen.”

De gemiddelde vijfjaarsoverleving bij hartfalen bedraagt slechts 50%. Toch wordt palliatieve zorg bij patiënten met hartfalen te weinig en te laat ingezet. Hoe het gesprek tijdig aangaan?

Therapietrouw bij hartfalen is een uitdaging, zeker wat de inname van diuretica betreft. Hoe kunnen huisarts en apotheker elkaar versterken om de therapietrouw te bevorderen?

De bepaling van natriuretische peptiden kan helpen in de vroegdiagnose van hartfalen. Ondanks de meerwaarde van deze test, wordt deze nog steeds niet terugbetaald.

Cardiometabole ziekten zoals diabetes type 2, hartziekten en beroertes zijn in verband gebracht met een verhoogd risico op dementie, vooral wanneer ze gelijktijdig optreden. Inflammatie is een gemeenschappelijk pathofysiologisch kenmerk van zowel cardiometabole ziekten als dementie, wat mogelijk een verklaring biedt voor het verhoogde risico van dementie bij mensen met cardiometabole ziekten.

Opvolging van hartfalen is een intensief traject, waarbij op de eerste plaats de patiënt betrokken is via zelfmonitoring van lichaamsgewicht, hartslag en bloeddruk. Maar het is de huisarts of de praktijkverpleegkundige die de educatie verzorgen en de supervisie/coördinatie van de ambulante zorg op zich nemen.

Nauwkeurige opvolging van patiënten met hartfalen zorgt voor een daling van onverwachte hospitalisaties en overlijden. Maar dagelijkse monitoring van bloeddruk, hartslag, gewicht en eventueel zuurstofsaturatie vraagt veel inzet van patiënten en mantelzorgers.

De eerste weken na ontslag uit het ziekenhuis zijn een kwetsbare periode voor patiënten met hartfalen. Er is een verhoogd risico op heropname in het ziekenhuis en overlijden.

Patiënten met hartfalen vragen om een nauwkeurige diagnose en een gepersonaliseerde zorg. Dat wordt duidelijk in dit themanummer van Huisarts Nu.