Door de wereldwijde COVID-19-pandemie kwam de Wereldgezondheidsorganisatie (WGO) vorig jaar vaak in het nieuws. Regionaal directeur voor Europa is sinds 1 februari 2020 de Vlaming Hans Kluge, huisarts van opleiding, maar intussen al decennialang internationaal actief.

Geschikt voor videoconsulten zijn opvolgcontacten voor chronische aandoeningen, mededelen van laboresultaten, evaluatie van medicatiegebruik en bespreken van de evolutie van mentale gezondheid. Vooral patiënten met een angststoornis waardeerden videoconsulten, omdat voor hen een verplaatsing naar de praktijk gepaard gaat met situaties die angstgevoelens kunnen oproepen. Tijdens een videoverbinding vanaf thuis voelen ze zich meer op hun gemak.

De COVID-19-epidemie leidt tot een algemene daling van het mentale welzijn van de bevolking, vooral bij vrouwen, jongeren en chronisch zieken. Het weren van fake nieuws en bevorderen van sociale steun kunnen een positieve invloed hebben om angst en stressgevoelens te minderen. Toegankelijke psychologische hulpverlening voor de meest kwetsbare groepen is hierbij essentieel.

De vroegtijdige en intensieve respons op de COVID-19-epidemie door de Nieuw-Zeelandse overheid heeft een grote ziektelast door het virus voorkomen. Dit in contrast met vergelijkbare westerse landen die laattijdiger op een nationale lockdown zijn overgegaan.

U hebt een historisch nummer van Huisarts Nu in handen: het eerste van de 50ste jaargang. Ook historisch is de tijd waarin we momenteel (moeten) leven.

De website van de Zelfmoordlijn (­zelfmoord1813.be) biedt heel wat informatie en tools over de verschillende facetten van suïcidaliteit en ook Domus Medica heeft hier een themadossier over.

Ik rij naar een klein rijhuis in een wijk vol arbeiderswoningen. De deur staat wagenwijd open: een walm van wierrook en wiet slaat in mijn gezicht. Een jongeman komt net de trap afgestrompeld, met holle ogen kijkt hij me aan: “Ah de dokter, kom maar binnen. Mijn moeder is boven, er is iets niet goed met haar.”

Ouders als chronische patiënt, opa’s jong gegaan en een leeftijdsgenoot begraven: dat doet iets met een mens, denk ik dan. Zo ook met Alex; hij is nogal van het angstige type en komt vaak op consultatie met veel verwachtingen over de ‘maakbare’ geneeskunst.

In zijn tweede boek heeft prof. Guy T’Sjoen het over onze hormonen. Hij legt uit wat hormonen doen en wat er gebeurt als we er te veel of te weinig van aanmaken.

De auteur van dit boek is de medeoprichter van vzw Amfora. Deze organisatie gaat op interview bij mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden. Het zijn meestal mensen die palliatief begeleid worden maar ook oudere mensen die in de laatste fase van hun leven zijn.