De vroegtijdige en intensieve respons op de COVID-19-epidemie door de Nieuw-Zeelandse overheid heeft een grote ziektelast door het virus voorkomen. Dit in contrast met vergelijkbare westerse landen die laattijdiger op een nationale lockdown zijn overgegaan.

U hebt een historisch nummer van Huisarts Nu in handen: het eerste van de 50ste jaargang. Ook historisch is de tijd waarin we momenteel (moeten) leven.

De website van de Zelfmoordlijn (­zelfmoord1813.be) biedt heel wat informatie en tools over de verschillende facetten van suïcidaliteit en ook Domus Medica heeft hier een themadossier over.

Ik rij naar een klein rijhuis in een wijk vol arbeiderswoningen. De deur staat wagenwijd open: een walm van wierrook en wiet slaat in mijn gezicht. Een jongeman komt net de trap afgestrompeld, met holle ogen kijkt hij me aan: “Ah de dokter, kom maar binnen. Mijn moeder is boven, er is iets niet goed met haar.”

Ouders als chronische patiënt, opa’s jong gegaan en een leeftijdsgenoot begraven: dat doet iets met een mens, denk ik dan. Zo ook met Alex; hij is nogal van het angstige type en komt vaak op consultatie met veel verwachtingen over de ‘maakbare’ geneeskunst.

In zijn tweede boek heeft prof. Guy T’Sjoen het over onze hormonen. Hij legt uit wat hormonen doen en wat er gebeurt als we er te veel of te weinig van aanmaken.

De auteur van dit boek is de medeoprichter van vzw Amfora. Deze organisatie gaat op interview bij mensen die zich in de laatste fase van hun leven bevinden. Het zijn meestal mensen die palliatief begeleid worden maar ook oudere mensen die in de laatste fase van hun leven zijn.

Wat is dat, een lichaam? Dat is de open vraag die psychiater Bernard Sabbe en filosoof Luc Braeckmans zich aan het begin van dit boek stellen. Een zowel tijdloze als onmetelijke vraag, waar zeker niet alleen medici een antwoord op kunnen geven. Je zou zowel kunstenaars als artsen, romanschrijvers als antropologen aan het woord moeten laten, zo schrijven de auteurs in hun inleiding.

De titel ‘Zit seks tussen de oren?’ is een vlag die de lading dekt: het gaat over de hormonale invloed op onze hersenen en zo ook ons gedrag bij alles wat met seksualiteit te maken heeft.

There’s no such thing as a society, verklaarde Margareth Thatcher ooit: mensen moeten vooral voor zichzelf zorgen. Dit vormde het credo van de neoliberale maatschappij waar alles aan het privé-initiatief wordt overgelaten en men zo weinig mogelijk overheidsinmenging wil.