Momenteel zijn er geen epidemiologische gegevens gekend van personen met een niet-aangeboren hersenletsel in Vlaanderen. Het Vlaams Fonds voor Sociale Integratie van Personen met een Handicap heeft daarom het Centrum voor Locomotorische en Neurologische Revalidatie van het UZ Gent gevraagd hiernaar onderzoek te doen. Om hoeveel patiënten gaat het en wat zijn hun specifieke zorgvragen en behoeften? Tevens wordt nagegaan of de huidige voorzieningen in Vlaanderen wel op de zorgvraag van personen met een niet-aangeboren hersenletsel zijn afgesteld. Duizend Vlaamse huisartsen zullen in dit...

In een huisartsenpraktijk in het Oost-Vlaamse Bottelare werd nagegaan hoe goed diabetespatiënten worden opgevolgd. Hiervoor werden in 1997 van 62 diabetespatiënten een aantal parameters geregistreerd. De resultaten werden vergeleken met het beleid dat door de NHG-standaard en de Vlaamse consensus wordt vooropgesteld en met een intern onderzoek uit 1994. De meeste onderzoeken bleken consequent te worden ingevoerd; enkel het voetonderzoek, de funduscopie, onderzoek van de vibratiezin en ECG's verdienen wat meer aandacht in de follow-up van diabetespatiënten.

In de hedendaagse samenleving is zwaarlijvigheid voor velen een groot probleem. Naast een keur aan diëten wenden steeds meer mensen zich tot een arts om zwaarlijvigheid middels chirurgisch ingrijpen het hoofd te bieden. Maar hoe effectief zijn deze ingrepen? Houdt de gewichtsreductie op lange termijn stand? En werkt het beter dan bijvoorbeeld een caloriearm dieet of een gedragsmatige interventie? Aan de hand van een systematische literatuurstudie wordt getracht op deze vragen een antwoord te geven.

Een vrouw, 45 jaar, bij wie borstkanker werd vastgesteld en die een mastectomie heeft ondergaan, gaat schijnbaar opgewekt verder met haar leven.

Acute keelpijn is een frequente klacht in de huisartsenpraktijk (3%).

In aansluiting op het vorige artikel worden hier de kosten besproken van een aantal beeldvormende onderzoeken. In de eerste plaats komen de radiologische en echografische technieken samen met de CT- en NMR-onderzoeken aan bod. Daarna wordt het kostenplaatje gemaakt van de nucleaire geneeskunde in vivo (de zogenaamde scintigrafieën).Ten slotte wordt een zijsprong gemaakt naar de endoscopieën omdat deze de laatste jaren meer een meer thuishoren in het diagnostisch arsenaal van huisartsen en ook om deze technieken, op het gebied van kostprijs, te kunnen vergelijken met de radiologische in...

Welke kosten veroorzaakt de huisarts voor de patiënt en voor het RIZIV tijdens zijn dagelijks handelen? In principe moet de huisarts zich bij de aanvraag van een noodzakelijk onderzoek niet laten beïnvloeden door de kostprijs ervan. Kennis van de kostprijs kan echter één van de redenen zijn om het aanvraaggedrag vaker te toetsen aan de spelregels van "evidence based medicine". Welk onderzoek is noodzakelijk, welk kan worden weggelaten? In dit eerste artikel wordt stilgestaan bij de kostprijs van onderzoeken in de klinische biologie, in het volgende wordt uitgebreider ingegaan op de kostprijs...

Een jaarlijks praktijkrapport lijkt een veelbelovend kwaliteitsinstrument voor praktijkmanagement. Het doet gemotiveerder en doelmatiger werken en geeft richtlijnen voor de toekomst. Maar hoe aan zo'n praktijkrapport beginnen? Dit artikel reikt een structuur aan, waarvan de haalbaarheid in de praktijk werd getoetst. Hoe de huisarts deze structuur inhoudelijk kan invullen, moet hij/zij zelf bepalen. Een praktijkrapport is immers pas relevant op maat van een bestaande praktijkvoering en niet als het door externen wordt opgelegd.

Niet enkel absoluut, maar ook relatief geven we steeds meer uit aan onze gezondheidszorg: het aandeel van medische uitgaven in het BNP is sinds 1960 meer dan verdubbeld. Omdat de middelen beperkt zijn, moeten er keuzes worden gemaakt. De kosten en baten moeten per patiënt worden afgewogen, maar ook tegenover andere patiënten en de totale gemeenschap. Om tot een kosteneffectievere zorgverlening te komen, zijn twee maatregelen voorhanden: het invoeren van regels en van financiële prikkels. Zijn deze maatregelen een aantasting van de therapeutische vrijheid of juist niet?

Van april tot oktober zorgen ook in Vlaanderen tekenbeten voor heel wat ongerustheid bij natuurwandelaars. Teken zijn kleine geleedpotige (Arthopoda), spinachtige (Arachnida) parasieten van de gewervelde dieren, waarvan de gastheer tijdens het nymfe- en het volwassen stadium de mens kan zijn. Ze zuigen bloed via de huid van hun slachtoffer. Besmette exemplaren kunnen op die manier ziekteverwekkende organismen, spirocheten van het geslacht Borrelia, bij de gastheer inbrengen. De ziekte van Lyme kan zich bij deze personen ontwikkelen.